In het vorige deel eindigde ik nabij een nieuwe fietsbrug aan de Veener Ley ter hoogte van vliegveld Weeze.
Een paar weken later, op 10 maart 2024 wandel ik verder.

Steen 519 heeft 5 tussenstenen, die allemaal dubbel uitgevoerd zijn, dus in feite 10 tussenstenen. Van 519-E, het eerste paar vanuit het noorden gezien, staat de Nederlandse overeind, vergezeld door een houten paaltje. De Duitse 519-E is afgebroken en steekt nog maar net boven het maaiveld uit. De beide stenen 519-D kan ik niet vinden. De Nederlandse zou al langer "zoek" zijn, de Duitse zou er een van het type "plaatje op afgebroken voet" moeten zijn. 519-C is een beetje een zielig paar. Aan de Nederlandse kant lijkt wel een steen te liggen, hoewel die enige tijd geleden verdwenen was. De Duitse steen is nog maar een stompje. De stenen 519-B vormen een mooi duo.
Bij het stenenpaar 519-A is de sloot nog slechts een droge greppel. Het duo 519 is een oud paar, waarvan beide stenen nog mooi overeind staan. Omdat de Duitse steen geen plaatje meer heeft trotseer ik de greppel even om aan de Duitse zijde een mooie foto met nummer te maken.
Het duo 518-C staat vlakbij het duo 519. Zo krijg ik 4 stenen op 1 foto. De Duitse 518-C staat rechts, achter de boom. Ook de duo's 518-B en 518-A staan met z'n vieren vlakbij elkaar, maar zijn niet mooi op één foto te krijgen. Bij de stenen 518 maakt de grens weer een flauw bochtje. Dit is geen origineel paar. Het duo 517-B staat aan de achterzijde van chaletpark "Wellsche Hut"
Ooit stonden de stenen 517-A aan weerszijden van de greppel die ik al een poos volg, maar hier is de greppel volledig verdwenen. Nu loopt er dus een pad tussen de twee stenen door. Bij de grensstenen 517 kruist de grens de eerste grotere autowegkruising die ik vandaag tegenkom. Hoewel de greppel net gedempt bleek ligt hier wel een bruggetje op de grens. Na steen 517 wil ik eigenlijk op de openbare weg blijven. Maar bij de eerste de beste gelegenheid schiet ik toch weer het land op. De laatste meters zijn lastig, er ligt een stekelige strook aan Duitse zijde. Aan Duitse zijde vind ik een steen in de grond en een losse steen met restant van een plaatje wat verderop tussen de prikkels. Een oude Duitse 516-D, of de bovenkant van de Nederlandse steen? Van het volgende duo staat de Duitse steen mooi op de oever, maar de Nederlandse steen zakt langzaam weg in de sloot.
Bij 516-B tref ik twee mooie kleine steentjes aan. Bij de Nederlandse 516-B is het plaatje maar op de kop geplakt. De Duitse steen 516-A is gerepareerd, maar staat een beetje scheef. De Nederlandse 516-A is weer niet meer dan een stompje. De stenen 516 staan dichter op privéterrein dan mij eigenlijk bevalt, dus maak ik een snelle foto. Ik keer terug naar de weg, maar opnieuw is het van korte duur. Er loopt namelijk een mooi pad recht naar dit paar.
Vervolgens loop ik verder naar 515-A. Het bouwwerk op de achtergrond is geen brug, maar een internationale muskusratten(?)val. De Nederlandse 515-A blijft voor mij verborgen. Ik bereik het duo 515, dat niet meer origineel is. Bij 514-B ligt nog zo'n val, een iets beschaafder exemplaar. Aan Nederlandse zijde staat enkel nog een brok steen. De beide stenen 514-A zijn mooi aanwezig. Inmiddels loopt er een pad aan Duitse zijde Bij de grensstenen 514 maakt de grens weer eens een knikje. De stenen 513-B zouden voorlopig de laatste dubbel uitgevoerden moeten zijn, vanuit het noorden gezien. Als dat klopt, ligt de Nederlandse steen los, een eindje voor het Duitse exemplaar. Steen 513-A staat wat verderop aan de rand van een driehoekig bosje tegen de velden aan. Voorlopig zijn de stenen weer enkel uitgevoerd. Steen 513 is een mooi wat ouder exemplaar.
Na steen 513 keer ik wel terug naar de weg, aan Nederlandse zijde. De akkers zijn hier al beplant en het komende gedeelte loopt relatief dicht achter bebouwing door. Steen 512-B moet achter aan het slootje staan. Ik blijf echter op de weg.
Vanaf steen 512 kijk ik richting de tussenstenen en besluit dat het verstandig was deze over te slaan.
Steen 512 staat zelf aan de Venweg/Gerberweg. Direct aan de overzijde van de straat vanaf steen 512 staat steen 511-E De tussenstenen 511-D t/m A ga ik ook niet bezoeken. Deze staan tegen kassen aan. Wel een leuke naam, voor een bedrijf dat tussen de weg en grenspaal 511-C in staat Wie het zandpad verderop volgt komt waarschijnlijk precies bij steen 511-B uit. Ik doe dat niet. Ook steen 511-A lijkt mij op privéterrein te staan. Bij grenssteen 511 knikt de grens weer. Wie hem van dichterbij wil zien moet een teamuitje plannen bij het bedrijf dat hier gevestigd zit. Steen 510-A weet ik niet te spotten vanaf de straat. Dichterbij komen lijkt me niet mogelijk gezien de aanwezige art. 461 bordjes. Ik maakte een grote omtrekkende beweging om bij grenspaal 510 te komen. Uiteindelijk vanuit het zuidoosten, waar een Limburgs Landschap je welkom heet, maar het pad na enkele tientallem meters al geblokkeerd is. Grenssteen 509-A bereiken is een uitdaging. De strook tussen weiland en hek kenmerkt zich door een stijl talud en bovenaan veel bramen. Het Limburgs Landschap wandelpad loopt na zo'n 300 meter definitief dood tegen het hek van een Duitse grindgroeve aan. Wie daar rechts het bosje in gaat komt uit bij paal 509 De grindgroeve gebruikt deze strook ogenschijnlijk om rommel te bewaren. Niet veel later stond ik overigens opeens op het terrein van de groeve, zonder een significant hek gepasseerd te zijn. Maar de beoogde straat bereik ik niet, door een hoog hek waarvan ik dus aan de "verboden" kant sta. Het is best een eindje omlopen om weer op de openbare straat te komen, terwijl ik net al hooguit 40 meter van paal 208 af stond. Het is in ieder geval aan te bevelen deze gewoon vanaf de straat te fotograferen, wat met een beetje lens wel lukt. Aan de Twistedenerweg/Maasweg staat deze paal 507, verstopt in de haag. Paal 506 is de laatste die ik nog "moest" aan de Limburg-Duitse grens, voor zover alles bereikbaar of aanwezig was. Een fraai exemplaar om dit hoofdstuk (deels) mee af te sluiten. Ik loop alleen nog even door naar paal 505, die nu wél bereikbaar is. De vorige keer stond het hier aardig onder water.

---

Op 23 december 2023 wandelde ik langs de grens van steen 479-A tot aan hier bij steen 505.
Ik wilde eigenlijk nog wel een stukje verder, maar het hoge water van de afgelopen weken maakt dat onmogelijk.

Grenssteen 505 staat ten noorden van het Nierskanal, dat aardig buiten zijn oevers is getreden.
Het water komt bijna tot aan het wegdekniveau van de brug en de weg naar grenspaal 505 staat te ver onder water om er doorheen te kunnen lopen.
Steen 504-B kan ik niet vinden. We bevinden ons hier bijna op het terrein van de aanliggende bewoners.
504-A is goed verborgen in de berm, aan de zuidkant van de zandweg. Grenssteen 504 staat aan de overkant van de sloot. Ik benader hem vanaf een eveneens erg nat weiland. Steen 503-B kan ik niet vinden. Hij zou lang op de oever hebben gelegen. Misschien nog steeds. Vanuit het bos loopt een pad naar steen 503-A.
Steen 503 is een mooi oud exemplaar, een voetpad steekt hier de grens over. Op de grens tussen weiland en bos staat tussensteentje 502-A.
Grenspaal 502 staat erg dicht op privéterrein, maar ik volg een paadje dat bij de grenspaal uitkomt. Aan de achterzijde van de woning is nog een grensslagboom uit vervlogen tijden te vinden. Grenspaal 501 is vanaf de zuidzijde makkelijk te zien. De originele paal staat schijnbaar in Walbeck. Daar ga ik nog wel eens langs. Grenspaal 500 is geen originele paal en het plaatje is een beetje beschadigd.
Aan de Nederlandse zijde ligt een mooi natuurgebied, ontstaan door grindwinning. De stenen 499 en 498 zijn wel mooie originele exemplaren.
De stenen 497-C en 498 staan vlakbij elkaar. Wie goed kijkt herkent steen 498 op mijn foto van 497-C. Ook paal 497 is weer een mooi oud exemplaar. Steen 496-D staat ook weer niet ver van 496-C, maar die laatste is een stuk moeilijker te vinden. De 496-C zit namelijk een aantal centimeters onder de grond.
Ik ben slecht voorbereid en heb vandaag geen schepje meegenomen, dus ik heb er een hard hoofd in dat ik deze op kan graven. Maar met een tak leg ik tot mijn eigen verbazing het plaatje toch nog vrij vlug bloot.
Een aantal jaren geleden stak 496-B nog met zijn kop boven de berm uit. Ik kan hem echter niet vinden. Het nummer van grenssteen 496 staat bijna tegen het hek aan. De grens kruist hier een erf. We bevinden ons aan de achterzijde van een vakantiepark. De grens loopt verder door het bos. De oude grenspaal 494 staat aan de boskant van een afrastering. Een oude paal waar een grensbord aan heeft gezeten doet nu dienst als wegwijzer. Vanaf steen 493 naar het zuiden doorkruist de grens een erf en weiland. De grens maakt hier een Z die gemarkeerd wordt door de oude grenspalen 491 en 492. De volgende palen staan in de berm van de Duitse straat "An der Fossa".
490-G staat een beetje scheef in de berm. Steen 490-F staat in de berm tegen een hek aan, naast een niet-grenspaal.
Steen 490-D staat wat hoger dan de weg, op een walletje. Steen 490-C staat weer in de berm, een beetje verstopt onder wat begroeiing. 490-B staat als enige niet in de berm, maar een paar meter lager in het talud. We bevinden ons hier aan een stukje Fossa Eugenia, een 17e eeuws beoogd kanaal waarvan slechts een klein gedeelte is aangelegd. 490-A staat in de berm, niet ver achter de vangrail. Ik loop nog verrassend lang te zoeken naar steen 490. Hij is behoorlijk overgroeid. Hier verlaat de grens de "An der Fossa", om tussen wat erven door naar de grensovergang te lopen. De enige grotere grensovergang die ik vandaag tegenkom bevindt zich hier tussen de stenen 488-A en 489. 489 is een mooi origineel exemplaar. Steen 488 staat in de afrastering tussen bramenbos en - schijbaar - iemands achtertuin. Ik ben zo vriendelijk me aan het Privatgrundstückverbot te houden Eind december, maar nog steeds staat steen 487 achter een muur van bramen. Het betreft hier weer een mooi origineel exemplaar. Paal 486 is een raar, lang en dun exemplaar. Het origineel zou in 2011 door de heemkundige kring uit het bos gehaald zijn en staat nu nabij een rotonde in Arcen. Ga ik nog wel eens langs. Op een ogenschijnlijk kort recht stuk staat toch nog een tussensteen, in de vorm van steen 485-E.
485-D staat er mooi bij in het bos en duidt een knik in de grens aan. 485-C is goed te vinden. De boom waar hij door bedolven was is inmiddels verwijderd.
485-B is al lange tijd niet meer gevonden. Ik kan hem ook niet vinden. Grenssteen 485 is een mooi oud exemplaar. Vanaf hier naar het zuiden verlaat de grens het pad en doorkruist de grens een weiland. Steen 484-A is vanuit Nederland niet te zien. Wie hem wil vinden zal dat vanuit Duitsland moeten doen, en dan geen schroom voelen iemands erf op te lopen. Ik heb vrede met een foto van de omgeving. Grenspaal 484 meen ik wel vanaf de straat te zien staan. De grens loopt hier over enkele erven en akkers heen.
Grenspaal 483 staat ook op een erf is nog beter te zien vanaf de weg.
De grens loopt hier zelfs door enkele schuren heen. Steen 482 staat in een akker en duidt een licht knikje in de grens aan.
Vanaf steen 481-E loopt de grens door de westelijke berm van de weg. De stenen 481-C en 481-D staan vlakbij elkaar. De grens loopt om de sloot heen. Ik kan ze beiden niet vinden. 481-C werd enkele jaren geleden nog wel gevonden. Steen 481-D schijnt al lang zoek te zijn.
481-B ziet er nog vrij nieuw uit. Steen 481-A lijkt verdwenen. Hij moet hier tegen de akker aan hebben gestaan. Ook paal 481 is een mooi origineel exemplaar. Een mooie oude grenspaal, die net op "privé" grond lijkt te staan. Door het verloop van de grens blijft er aan Nederlandse zijde maar een gek hoekje landbouwgrond over. De palen 479-D en 479-E staan vlakbij elkaar en markeren zo het punt waar de grens langs de sloot gaat lopen. Steen 479-D staat onder water. Alleen zijn bovenkant steekt nog boven het wateroppervlakte uit. 479-C kan ik spotten vanaf de overkant van de sloot. Volgens mijn database moeten de stenen C, B en A dubbel uitgevoerd zijn, maar ik twijfel of dat klopt. De grens ligt niet in het midden van de sloot, maar aan de oostzijde.
De stenen 479-A en 479-B zouden niet meer aanwezig zijn, hetgeen ik goed kan begrijpen gezien de situatie met de brede sloot en grasranden. Waarschijnlijk zijn ze eens gesneuveld bij onderhoudswerkzaamheden.

---

Wat in dit deel enkel nog resteert is grenspaal 479. Die bezocht ik al ruim een jaar eerder, op 11 december 2022 In het volgende deel loop ik verder langs Venlo af.