Het vorige deel beschrijft de grens tot aan de Straelseweg/Grenzweg, ten noorden van Venlo.
In dit deel loop ik om Venlo heen. Op 11 december 2022 was ik onderweg met de OV-fiets en eindigde toen bij steen 479.

Steen 478 heeft hulpstenen van A t/m N, die allemaal dubbel uitgevoerd zijn. 26 stuks in totaal dus. De eersten staan nog op begaanbaar terrein, de Nederlandse 478-N weliswaar goed verstopt en aan de andere kant van het pad dan ik hem verwacht had. Daarna wordt het een moeilijk begaanbare bosstrook. 478-K en L vind ik pas als allerlaatst vandaag, nadat eerdere pogingen ze te bereiken mislukten. De Nederlandse 478-G blijft voor mij verborgen Ook de Nederlandse 478-C lijkt verdwenen in het talud. Ten zuiden van 478-C is de bosstrook verdwenen en wordt de grens gevormd door een sloot tussen twee weilanden in. Na 478-B duiken we een bosje in. Hier loopt een soort pad, hoewel dat grotendeels dichtgegroeid is. Tot mijn verrassing kom ik wel een andere wandelaar tegen. De stenen 478-A staan aan weerzijden van een droge greppel. Steen 478, waar ik mijn fiets een tijdje geparkeerd had, is voorzien van een mooie inscriptie. Om bij steen 477-A te komen moet ik even door een greppel heen. Steen 477 staat aan de grensovergang Weselseweg/B58. Een klein stukje vederop staan de palen 476-B en A, in het bosje op de foto. Tussen deze palen door liep tot in de Tweede Wereldoorlog een spoorlijn van Venlo naar Straelen. Steen 476 staat mooi in een bosje, steen 475-H in een berm, maar te diep weg om door mij gevonden te kunnen worden. 475-G staat op de kruising van twee waterloopjes. Het volgende stukje is wat jammerlijk. Tussen twee sloten ligt een landstrook. Ik kan geen van de vijf stenen vinden die op de landstrook zouden moeten staan. Waarschijnlijk omver gereden tijdens het maaien en/of bagger overheen gegooid bij het baggeren. Ik hoop deze ooit nog eens op te kunnen graven. Steen 475-A is de enige op het landstrookje die ik kan vinden, maar ook niet van harte. 475 staat hier vlakbij en is niet te missen. De volgende stenen zijn dubbel uitgevoerd en staan aan weerszijden van de Leitgraben. De meeste Nederlandse stenen zijn goed verstopt in het talud en onder begroeiing, terwijl de Duitse stenen aan de overkant van de meestal net te brede waterloop staan. Na steen 474 verlaat de grens de Leitgraben. Hij doorkruist een bosje, waar ik een stukje voor moet omlopen. Tussen 473 en 472 loopt een bospad en van steen 472 naar steen 471 gaat het stijl omhoog De grens kruist nu de A67/A40, die aan beide zijden een parkeerplaats heeft. Op de Nederlandse parkeerplaats moet steen 470-D staan, maar die heb ik niet gezien. 470-C bevindt zich in de binnenbocht van de afrit waar vrachtwagens de bocht nog wel eens te kort willen nemen. Als de steen nog aanwezig is ligt hij waarschijnlijk onder een laag zand en ik vind dit niet zo'n geschikte plek om hem op te graven. 470-B stond in de middenberm van de snelweg, maar lijkt een recente verbouwing niet overleefd te hebben.

---

Ik ga verder aan de overkant van de snelweg, op een andere dag. Hier eindigde ik mijn wandeling op 3 december 2022. In de berm van de parkeerplaats kan ik steen 470-A om vergelijkbare redenen als aan de noordzijde niet vinden of opgraven. Steen 470 staat er wel mooi bij, op veilige afstand van bochtafsnijdende vrachtwagens. Op de achtergrond is een Roemeense vrachtwagenchauffeur een lunch aan het bereiden. Steen 469-B doet dienst als hoeksteen. We staan hier bij een populair grenswinkelhoekje. Een zijstraat in staat steen 469-A goed verborgen. Steen 469 is omgevallen Ik loop veel tussen hekken door onderweg naar de volgende stenen Steen 463-A heeft een ereplaatsje gekregen. We zijn hier vlakbij de Fliegerhorst en de Tweede Wereldoorlog wordt hier gememoreerd Bij steen 456-E bereiken we de volgende grensovergang. Voor de omleiding van de A61 werd aangelegd moest al het doorgaand verkeer van de A61 Nederland in via deze grensovergang.
Aan de overkant kruisen we een bramenbosje met steen 456-D om dan bij de grensovergang van de spoorlijn Venlo-Mönchengladbach uit te komen. Aan weerszijden staan de stenen 456-C en B. Voor ik het bosje in duik word ik doorgelicht door de Duitse douane, ik heb het idee dat er wel wat minder zuivere zaakjes plaatsvinden rond deze plek. Verder naar de volgende grensovergang, nu die van de Bevrijdingsweg/Schwanenhaus. Deze grensovergang is afgesloten voor gemotoriseerd verkeer. Aan beide kanten van de weg staat een goed verborgen steen. Een blokje om naar steen 455 en iets verderop staat 454-E op een oprit. Ik loop verder over een landweg die langzaam in een akker veranderd. De stenen staan in een bosstrook, die de achterzijde van de Duitse percelen aan de Schwanenhaus vormt. Steen 454-A staat wel heel dicht op een huis en mogelijk zelfs op privéterrein. Die laat ik voor wat het is. Steen 454 markeert een significante hoek. Naar het westen toe blijft de grens op de overgang tussen akker en bosje liggen Vanaf steen 452-E ligt de grens op een grasstrook tussen kassen in. Bij steen 452-C begon ik mijn wandeling op 3 december.

---

Het volgende stukje grens bezocht ik op 13 november 2022, een van de eerste stukjes grens waar ik de grensstenen fotografeerde. De stenen 452-B, 452-A, 452 en 451 markeren een aparte rechthoekige inham in de grens. We zijn hier vlakbij abdij Ulingsheide Ook de stenen 450-B en 450-A bezocht ik al op 13 november. Die laatste is bijzonder ingegroeid door bramen.

---

Op 27 november 2022 loop ik vanaf steen 450 in zuidelijke richting. 450 is een vrij nieuwe steen. Sinds 2012 ligt hier de A74/A61. Ter ere van die grensovergang is aan die snelweg een monumentje geplaatst, ook een soort grenssteen. Tijdens mijn eerste bezoek kan ik steen 449 niet vinden. Ik keer terug op 25 maart 2023 en heb dan meer succes, hoewel het bosje aan de Duitse zijde nog steeds moeilijk begaanbaar is. Terug op 27 november 2022 loop ik verder naar steen 448 en dan verder langs het bospad. Bij 447 vind ik enkel een plaatje in de grond. Ook steen 442 kon ik tijdens mijn eerste bezoek niet vinden, maar bij een hernieuwd bezoek op 25 maart 2023 wel. Deze keer ben ik ook beter voorbereid, weet ik precies waar ik moet zoeken en heb ik materialen bij om hem een beetje uit te kunnen graven. In het volgende stuk heb ik alle stenen weer volledig op 27 november 2022 gevonden. Tussen steen 433 en steen 432 doorkruist de grens een bosje met veel reliëf. Er staan veel tussenpalen, vooral op de hoogste punten. Het is maar een klein stukje makkelijk lopen, voor ik na steen 431-C weer een bosje induik. Er zijn hier ook restanten van bunkers te vinden. Steen 430 staat naast de oude "grijze steen", een steen die al op een kaart uit 1690 staat en destijds ook al dienst deed als grenssteen. Nabij steen 429 staat(?) de witte steen. De grenspaal zelf is daar ook wit en voorzien van drielandenpuntachtige betegeling. Er is ook een restaurantje. Vanaf hier volgt de grens een aantal kilometer de Prinsendijk. Deze weg vormde in de 13e eeuw al de grens tussen de hertogdommen Gelre en Gullik. De weg zelf is al veel ouder en stamt uit de Romeinse tijd. Nu is het vooral een fiets- en wandelroute (Pieterpad) en staan er om de 200 meter een duo grensstenen. Ook zijn hier nog veel bunkers te vinden, onderdeel van de Westwall, maar nooit in actie geweest. De Nederlandse 426-B kan ik als enige steen hier niet vinden. In het volgende gedeelte loop ik verder in zuidelijke richting.