In het vorige deel volgde ik de grens tot aan het punt waar hij ten noorden van Maastricht weer bij de Maas uitkomt. In dit deel beschrijf ik de palen aan weerszijden van de Maas.

---

Op 5 mei 2024 ga ik na een wandeling elders in Zuid-Limburg met de bus naar Itteren, waar paal 107 aan de Maasoever staat.
Aan de overzijde staat de Belgische paal 107. Ik kom vast nog eens dichterbij, maar ben voor nu alvast tevreden met een foto op afstand, al is het jammer dat ik mijn betere camera vergeten ben. Vanuit Itteren loop ik door een mooi gebied naar paal 108. Deze staat vlak voor de plek waar de Geul uitmondt in de Maas. Er zijn ook twee gedenkstenen die herinneren aan het afronden van het project "ruimte geven aan de Maas". Op zich een bijzondere plaats daarvoor, want heel veel mensen lijken hier niet te komen.
Ook bij grenspaal 108 tuur ik vanaf de Nederlandse zijde naar de overkant en zie ik na een tijdje de Belgische variant staan. Ook hier kom ik ongetwijfeld nog eens dichterbij. Ik loop verder via grenspaal 109 en tuur hier dan ook naar de overkant. Ja hoor, daar staat de Belgische 109. Ook hier kom ik vast nog eens dichterbij.
Voor een derde keer ter plaatse, zowel bij de grenspaal als de monding van de Geul. Op 20 augustus 2023, een snikhete dag, bezoek ik twee grenspaalduo's. De Maas brengt minder verkoeling dan gehoopt, maar ik blijf dan ook met beide benen op de oever staan. Hier was ooit een veerpont, toen de E314 nog niet bestond. Daar zijn ter plekke enkele herinneringen aan te vinden. Voorlopig stel ik me tevreden met een foto van de Belgische paal vanaf de overkant. Ik kom vast nog eens dichterbij, maar ik heb nog zo veel andere (grenspaal)wensen... Vanuit Elsloo loop ik over de lange viaduct van de E314 naar de Belgische zijde van de Maas. Het duo 112 besluit ik vanaf Belgische zijde te bezoeken. Een grenswandeling zonder een voet in België te zetten is ook weer zo wat. In de buurt zijn diverse herinneringen aan zowel de Eerste als Tweede Wereldoorlog te vinden. Er staat een mooie veldbloemenzee om de grenspaal. Zoals ik net vanuit Nederland 111 (B) op de foto zette doe ik nu hetzelfde met 112 (NL) vanuit België. Ik moet zo ook weer terug wandelen over de lange en warme E314-viaduct. Dichterbij kom ik ongetwijfeld nog wel eens, in de toekomst.

---

Op 20 januari 2025, een ijskoude dag, wandel ik een stukje langs de Grensmaas; van Urmond naar Maasmechelen, beiden bereikbaar per lijnbus.
De Belgische grenspaal 113 staat op een heuveltje achter een hek van een natuurgebied, hoewel je verderop in het gebied wel mag wandelen.
Ik maakte gebruik van een gunstig geplaatste boomstronk, hetgeen ook functioneerde. Het is een mooi gebied, je kunt hier mooi om het water heen wandelen. Van collega's weet ik al dat de Nederlandse grenspalen 113 en 114 niet meer aanwezig zijn. Grenspaal 113 (NL) miste sinds 2020, is tijdelijk weggehaald en staat nu op het terrein van een zandwinningsbedrijf bij Illikhoven.
Grenspaal 114 (NL) zou rond de zomer van 2023 verwijderd zijn. De locatie ligt precies in een nieuw aangelegde Maasgeul, die bij hoog water gevuld zal worden. Op beide locaties kijk ik vanaf de Belgische zijde of er toevallig al een herplaatsing heeft plaatsgevonden, maar dat is niet het geval. De Belgische versie van grenspaal 114 staat in Mazenhoven, een uitloper van het dorpje Leut.
Het is best een leuk plekje, met onder andere een kapel in de bocht van de weg.
De grenspaal staat ogenschijnlijk willekeurig tussen de straat en de Maas in, een stukje in het begrazingsgebied. De Nederlandse grenspaal 115 is ook verdwenen, zoals in de zomer van 2024 al geconstateerd blijkt te zijn.
Het was nog best avontuurlijk om de locatie van de paal te bereiken vanaf de noordzijde, maar het leverde niets op.
Ik bereikte deze locatie via de pont bij grenspaal 116. De Belgische versie van grenspaal 115 is wel aanwezig en staat gemakkelijk te bereiken aan de winterdijk. De grenspalen 116 staan aan weerszijden van de veerpont die Nederland en België hier met elkaar verbindt. De Nederlandse paal staat er wat prominenter bij dan zijn Belgische tegenhanger.

---

Op 10 december 2022 stond ik met een verkeerd coördinaat voor paal 119 in Grevenbicht. Die paal konden we dus niet vinden.

---

Op 7 juli 2024 probeer ik de Belgische grenspalen 120 en 121 te bereiken. Dat lukt helaas maar deels.
De Belgische grenspaal 120 staat midden in eem beplante akker. Hij wordt omringd door brandnetels, zijn kop steekt er maar net bovenuit. Dichterbij komen kan niet zonder gewassen te vertrappen.
Grenspaal 121 staat 200 meter van de openbare weg af. Ik kan nog 100 meter dichterbij komen over een grasveld, maar dichterbij lukt niet zonder over een prikkeldraadhek te klimmen of door een beplante akker te struinen.
Gelukkig is die paal goed herkenbaar vanaf de weg.

---

Op 10 december 2022 maakten we een stop bij het grenspalen duo 122, aan weerszijden van de Maasbrug in Maaseik.
Het was een koude dag, dus Suzanne liep niet meer mee terug naar de Nederlandse paal 122.

---

Op 5 juli 2024 zijn we onderweg van onze trouwlocatie naar huis. We maken een korte tussenstop in Stevensweert. Hier staat grenspaal 124, naast een kanon dat "Dikke Werta" heet. Aan de overkant van de Maas staat de Belgische paal 124.
Deze staat op privéterrein. De grenspalengroep bezocht het erf enige tijd geleden met toestemming, maar ik ben ook tevreden met een foto vanaf de overkant.
De paal is goed te herkennen, al valt deze wat weg tegen de in dezelfde kleur geverfde gevel. In het volgende deel beschrijf ik het laatste stukje grensmaas en loop ik verder naar Thorn en Budel.