In het vorige deel beschreef ik de grens van Vaals tot aan het punt waar de gemeente Eijsden-Margraten begint.
Deze gemeente heb ik een eigen pagina gegeven, omdat Eijsden-Margraten ook haar eigen grenspalen heeft.
Dit zijn nieuwe palen die in 2014 zijn geplaatst, ter vervanging van oude witte grenspalen die rond de gemeente Margraten gestaan hebben.

---

Op 4 juni 2023 ben ik mijn wandeling in Slenaken begonnen en nu aangekomen bij de Belgisch-Nederlandse grenspaal 20.
Hier tegenover staat een modernde grenspaal van de gemeente Eijsden-Margraten, maar dat wist ik op dat moment nog niet.
De foto van die grenspaal volgt aan het einde van deze pagina.
Van paal 20 naar 21 wordt de grens door een weg gevormd, die een stuk rustiger is dan de weg van 19 naar 20. Het gehucht Ulvend ligt half in België en half in Nederland. Om de hoek staat ook de volgende gemeentelijke grenspaal. Grenspaal 22 staat op de Kattenrothberg bij hoeve Kattenrot, daar waar de gemeenten 's-Gravenvoeren en Sint-Martens-Voeren ooit bij elkaar kwamen. Vanaf hier is de weg niet langer de grens. Die loopt nu in een rechte lijn naar paal 23. Op de kruisende paden staan 3 hulpstenen, die ik al zigzaggend onderweg naar paal 23 passeer. Bij 22-B en 22-C staan ook weer nieuwe gemeentegrenspalen. Grenspaal 23 staat op een mooie open plek. Enkele tientallen meters Nederland in staat weer een gemeentepaal. Voorlopig even de laatste. De Voerenstraat is nu even de grens tot aan grenspaal 24. De zijweg richting paal 25 is prive, als ik aan het einde bij een hek uitkom denk ik dat dat ook voor wandelaars gold. Hier zou steen 24-A ongeveer gestaan moeten hebben. Steen 24-B staat wat verderop bij een pad, maar is "een uitdaging" in de zomer. Vanaf grenspaal 24-B besluit ik in een rechte lijn naar paal 25 te lopen. Dat was niet zo'n heel goed idee, zeker niet in de zomer.
Bij elke stap omhoog door het verschrikkelijke bramenbos groeit het besef dat de ontsnappingsroute terug steeds moeilijker en langer wordt, en bij vlagen vraag ik me af of ik nog wel verder kan omhoog.
Maar... ik zet door en kom zo uit op een akker die als een geschenk uit de hemel voelt, en een klein stukje verderop staat dan eindelijk grenspaal 25. In het veld waar ik langsaf loop is iemand aan het werk, ter hoogte van hulpsteen 25-A. Ik schat in dat hij wel vriendelijk zal zijn, maar dat valt een beetje tegen. Eerst sommeert hij me om te draaien en terug te lopen naar waar ik vandaan kom, maar als ik suggereer dat de richting waar ik heen liep een veel kortere weg is om zijn land te verlaten wordt hij ietsjes vriendelijker en wijst hij me een weg die min of meer langs paal 26 komt, waar ik dus maar een hele snelle foto maak. Pfieuw. Iets verderop is steen 26-A een aantal jaar geleden herplaatst. Die staat gelukkig weer aan de openbare weg.
Ook grenspaal 27 staat mooi aan de weg. Verderop staan hulpstenen 27-A en 27-B. Die eerste staat in het veld, dat ik liever even niet in wil. Ik leg me er dus al bij neer dat ik hem niet zal vinden, maar zie hem dan opeens toch vanaf steen 27-B, die weer aan een weggetje staat. Grenspaal 28 wordt vergezeld door een dakje. Ik loop een stukje om naar paal 29 en kom daarbij langs een leuk kapelletje. Tegenover paal 29 staat weer een moderne gemeentegrenspaal. Hulpsteen 29-A staat een meter of 100 het veld in en laat ik voor wat het is Grenspaal 30 staat een eindje van de weg, maar het hek staat open, dus bekijk ik hem toch maar even van dichtbij. Aan de weg staat ook de hulpsteen 30-A. Paal 31 is vanaf de straat te zien. Maar ook hier staat het hek staat open, dus kan ik me er toch niet van weerhouden even een kijkje te gaan nemen... Ik overweeg zelfs nog over de Voer te springen, maar die is toch net iets te breed. Dan maar een eindje omlopen. Grenspaal 32 en 32-A staan aan de Grijzegraaf. Hier staat ook weer zo'n moderne Eijsden-Margraten paal. Een stukje België in zie ik ook een curieuze paal in een voortuin staan. Ik loop weer een blokje om naar de grenspalen 33 en 34. 34 staat aan de weg en daar vandaan is 33, die hier eigenlijk vlakbij staat, prima te zien. De weg tussen 34 en 35 wandelt weer niet heel fijn. Hier is land uitgewisseld zodat de weg en het gebied ten zuiden daarvan Belgisch zouden worden. 35 mist zijn kop. Een eindje het weggetje in staat tussensteen 35-A. Ik loop verder tussen de fruitbomen waarvan ik twijfel of het publiek pad is. Aan het einde aan de straat worden aardbeien verkocht, die ik mij uitstekend laat smaken. Tussensteen 35-B staat vlak voor grenspaal 36. Grenspaal 36 staat aan een rustig weggetje. Hier staat ook weer een moderne Eijsden-Margraten paal en ook vlakbij staat hulpsteen 36-A. In de foto van die steen zijn 3 grensmarkeringen in één foto te zien. Grenspaal 37 staat achter een mooie douanegebouw. Ik blijf maar even op de weg, waar ook de laatste Eijsden-Margratense grenspaal van dit gedeelte staat.

---

Aan de andere kant van de weg staat paal 38. Hier begin ik op 25 juni 2023 mijn wandeling. Een paar weken geleden stond het gras hier nog erg hoog, maar er is nu gemaaid, dus is de paal nu een stuk makkelijker bereikbaar. Deze paal stond ooit aan de Withuisstraat, waarvan het laatste deel tegenwoordig niet meer bestaat. Over de Withuisstraat loop ik naar Moelingen. Waar de grens afbuigt van de weg staat deze paal 39. Er zijn ook drie tussenstenen op knikpunten in de buurt. Deze zijn allemaal via de openbare weg bereikbaar. 39-B is wel goed verstopt in een haag. Grenspaal 40 staat midden in de weilanden. Vanuit het oosten is er een toegang, die zo te zien nooit meer gebruikt wordt. Meteen na het poortje is er alsnog een stuk prikkeldraad en een waarschuwing dat er stieren op het land kunnen staan. Ik ben vaak ook tevreden met een foto op afstand, dus die maak ik hier een. Het is een stukje omlopen naar grenspaal 41. Die staat dicht bij de plek waar de spoorlijn Maastricht - Liège de grens kruist. Er is weinig van te zien hier. Eijsden hoort technisch gezien min of meer bij het Belgische spoornet. De spanningssluis waar de bovenleiding wisselt bevindt zich pas ter hoogte van Gronsveld. De treinen rijden hier ook nog links, zoals in België gebruikelijk is.
In beide richtingen kruist hier één stoptrein per uur de grens. Het is de bedoeling dat de drielandentrein van Arriva hier gaat rijden, maar België is wat conservatief op spoorweggebied. De route naar grenspaal 42 loopt tussen wat maïsplanten door, waar je weliswaar prima doorheen kunt lopen zonder schade aan te richten, maar toch was ik verrast om te ontdekken dat hier ook een geocache ligt. Bij grenspaal 43 tref ik weer een Eijsden-Margratense gemeentepaal.
An de toegangsweg naar Navagne staat paal 44 in de akker en iets verderop de tussensteen 44-A in de berm. Hier was ooit een Spaans fort, dat men wellicht weer zichtbaar wil maken in het landschap. In 2018 lukte dat al door de droogte, dus misschien dit jaar ook wel... Bij grenspaal 45 bereiken we de Maas. Dit is dan de eerste dubbel uitgevoerde grenspaal vanuit Vaals, hoewel de Belgische paal niet expliciet in het oorspronkelijke proces verbaal vermeld lijkt te worden.
Ik loop via de stuw naar de Belgische grenspaal 45. Die laat zich veel moeilijker vinden dan verwacht. Hier is in recente jaren een nieuw wijkje verschenen en deze grenspaal staat nu in iemands achtertuin. Ook grenspaal 46 is dubbel uitgevoerd. De Belgische paal staat op een mooi plekje dat lastig bereikbaar is in de zomer, hoewel er een paadje naar toe loopt. De grillige Maasoever is pas van recente jaren.
De paal aan de Nederlandse zijde stond ooit op een eiland dat al lang geen eiland meer is. Ter compensatie voor de moeilijke Belgische paal 46 maak ik hier een foto vanuit België. Ik loop over de Belgische oever verder naar grenspaal 47. Die staat daar waar vroeger en nu ook weer een voetpont naar Eijsden overvaart.
Van die voetpont maak ik gebruik om weer aan de Nederlandse zijde van de Maas uit te komen. Daar staat de Nederlandse grenspaal 47 alsook een moderne gemeentepaal. Omwille van de warmte (het loopt weer tegen de 30 graden) besluit ik er voor vandaag een einde aan te breien en terug naar het station te lopen.

---

Op 6 augustus 2023 breng ik op de terugweg vanuit Visé een bezoekje aan de Nederlandse paal 48, die wat noordelijker aan de Maas staat. Deze paal is eind 2018 herplaatst na een grenswijziging. De grens meanderde hier nog altijd, maar de Maas al jaren niet meer. Dat leverde nogal eens overlast op waarbij ingrijpen lastig was vanwege de staatkundige situatie. Nu is de grens gelijk getrokken met de huidige loop van de Maas.
Een bordje van de republiek Snoravia herinnert nog aan deze periode.
De Belgische paal 48 is verwijderd en moet nog eens herplaatst worden.

Het palenduo 48 waren de laatste palen aan de Maas. De grens gaat nu met een boog om Maastricht heen, wat ik in het volgende deel beschrijf.