Norfolk Coast Path
In de meivakantie van 2022 liepen we het eerste deel van het Norfolk Coast Path, het oorspronkelijke pad van Hunstanton naar Cromer.
Hunstanton
Na een nachtelijke boottocht,4 treinen en een dubbeldekker naar King's Lynn stapten we daar in de bus naar Hunstanton. Het was eb toen we aankwamen, een uitgelezen kans om over het strand langs de kliffen te lopen. De volgende ochtend, bij de start van onze tocht, zou dat niet mogelijk zijn.
Behalve de prachtige kliffen bekeken we ook het aardige plaatsje, waar we de nacht doorbrachten.
Hunstanton - Burnham Deepdale
We startten deze ochtend bij de War Memorial, het officiele startpunt van het Norfolk Coast Path. Het was heerlijk wandelweer en al gauw waren we bij de strandhuisjes. Het was zwaar lopen door het mulle zand, maar haast hadden we niet. Na vele vergezichten doken we een klein bos in, Holme Dunes, gevolgd doot het Broad Water natuurreservaat. Daar genoten we even van het uitzicht op de vogels vanaf een bankje. Over een dijkje vervolgden we onze weg naar Thornham. Een bankje bij de All Saints Church nodigde uit voor een lunch. Met hernieuwde energie liepen we landinwaarts, omdat op het volgende stuk de kustlijn niet te volgen is. We passeerden koolzaadvelden en varkensverblijven en keerden weer noordwaarts richting Brancaster. Daar begon het laatste deel van onze dagtrip, die eindigde bij het kerkje van Burnham Deepdale. De bus bracht ons naar Wells, onze overnachtingsplek voor de komende twee nachten.
Burnham Deepdale - Wells-next-the-sea
Na een goede nacht en een prima ontbijt met uitzicht op groenlingen en puttertjes namen we de bus terug naar Deepdale, waar we de route vervolgden.Kilometers lang liepen we over een dijkje met veel uitzicht naar beide kanten.Vlak voor Burnham Overy Staithe kwamen we langs een molen. Bij het haventje rustten we even uit en bekeken we de bootjes. Na nog een stukje dijk bereikten we de duinen, waar we een tijd doorheen struinden. We verlieten dit mooie gebied via een houten trap, door een bosje naar de Look Out, waar we aan een picknicktafel onze lunch nuttigden. Het volgende stuk liepen we langs de bosrand, waar we overspoeld werden door bloeiende brem en gaspeldoorn. We beklommen nog even de trappen voor een uitzicht op de zee en de strandhuisjes. Over een dijk liepen we vervolgens naar Wells, waar de bootjes droog lagen tijdens het lage water.
Wells-next-the-sea - Cley-next-the-sea
We namen afscheid van onze gastheer en startten vanaf de kade de volgende etappe. Na een laatste blik op Wells doken we de natuur weer in. Eerst over een dijk en een eindje verder dijkloos, laag over het land, een prachtig stuk. We zagen een paar wezels wegschieten en we filmden een lepelaar. We liepen langs mooie kreken en heel veel gaspeldoorn. We kwamen bij een klein haventje en een eindje verder bij het haventje van Morston, waar we even rustten. We volgden river Glaven tot Blakeney. We bekeken de mooie huizen in de Highstreet en omdat het wat spatte gingen we de bakkerij binnen voor een prima lunch. Met volle buiken wandelden we daarna droog over de volgende dijk, geregend had het amper. We hadden snel zicht op de molen van Cley. De molen met zijn huisjes was prachtig, maar ook de rest van het kleine plaatsje was de moeite waard.Door wat busproblemen hielden we ons uiteindelijk anderhalf uur op in Cley, voordat een bus ons naar Cromer bracht, waar we de volgende twee dagen zouden overnachten.
Cley-next-the-sea - Cromer
's Morgens werd de bus weer terug genomen en bekeken we de molen van Cley nogmaals onder een stralende zon. Over een dijk wandelden we naar het strand, waar het bikkelen begon: 5 1/2 km kiezelstrand, wat je gerust zwaar terrein kunt noemen. We bereikten met lunchtijd de eerste klif. We vonden bovenop een plekje met schitterend uitzicht, waar we volop genoten van de lunch en de omgeving. De tocht ging verder over de kliffen. Bij de coast guard, een klein , bemand wachtershuisje rustten we even uit. Toen we verder gingen zagen we meteen Sheringham liggen. We liepen over de promenade, bekeken de kunstwerken op de muren, en de strandhuisjes. Daarna klommen we naar boven, op weg naar Beeston Bump, een heuse berg van 63 meter hoog. Steeds weer over kliffen, met een prachtig uitzicht, trokken we verder naar het oosten. Bij Seaview rustten we nog even. Bij East Runton Beach gingen we het strand op, om het laatste stuk aan de voet van de kliffen te lopen, en met de voeten in de zee. De pier in Cromer was het einddoel, het eindpunt van het oorspronkelijke Norfolk Coast Path.
Cromer - Bacton-on-Sea
In de herfstvakantie wilden we graag terug naar Cromer, om vanaf daar de verlenging van het Norfolk Coast Path te lopen. Engeland schijnt ons goed gezind, want ook vandaag gingen we met prachtig weer van start. Bij het Henry Blogg museum, dat we een dag eerder bezocht hadden klommen we omhoog, de klif op. Vanaf hier hadden we een mooi uitzicht. Even verderop daalden we af naar het strand, waar het terrein wat pittiger was om te lopen. We passeerden mooie kliffen. Bij Overstrand keerden we de zee even de rug toe, om wat verderop terug te keren naar de kliffen. Behalve de mooie vergezichten werd onze aandacht ook getrokken door de erosie van de kliffen. Het land wordt letterlijk langzaam opgegeten door de zee, huizen en paden verdwijnen.
In Trimingham liepen we naar de St. John Church, waar we op een bankje onze lunch nuttigden. Een beetje van de zee af vervolgden we de route langs de luchtmachtbasis via Clifftonville naar Mundesley. Ook hier zagen we huizen vlak aan de rand van de klif, de mensen hier hebben een onzeker bestaan. We bereikten Mundesley, waar de wegwijzers ons een blokje om stuurden, alvorens het piepkleine maritiem museum te bereiken. We rustten wat uit en vervolgden even later de route over het strand, tot in Bacton, eindpunt voor vandaag.
Bacton-on-Sea - Somerton
We waren vroeg op pad vanmorgen, terug naar het strand, waar we van een prachtige opgaande zon konden genieten. We passeerden Keswick en Walcott. Bij Ostend bogen we korte tijd van de zee af, om even later over de kliffen verder te lopen naar Happisburgh.Ook hier waren veel tekenen van de afbrokkeling van de kliffen: voetpaden die vanuit het land recht op de zee afgaan en stranden aan de rand van een klif, vele meters boven het strand, zonder enige afzetting of waarschuwing. We passeerden de prachtige vuurtoren, die hopelijk nog een hele tijd blijft staan,en liepen door over de kliffen naar Eccles. Hier daalden we af naar het strand en wandelden langs de Reefs, grote rotsblokken in zee, naar Sea Palling. Bij Waxham streken we een tijdje later neer om onze lunch te eten en de voeten te laten rusten. Vervolgens gingen we een eindje verder het strand op, waar we meteen een paar zeehonden zagen zwemmen . Niet veel verder lagen ze op het strand te rusten, flinke groepen, prachtig om te zien. We genoten met volle teugen en maakten veel foto's en filmpjes van de dieren. Totdat we van het strand af moesten en een stuk door de duinen moesten gaan. Waar we het strand weer op konden deden we dat, om het laatste stukje te gaan naar Winterton-on-Sea. Hier keerden we de zee onze ruggen toe en liepen we landinwaarts aan de kerk voorbij, richting Somerton, waar we zouden overnachten bij The Lion, een leuk Freehouse, helemaal in Halloweensfeer.
Somerton - Great Yarmouth
Na een goed ontbijt tussen de spoken liepen we over een rustig pad terug richting de zee. We bekeken even de kerkruines, verscholen in een bosje, alvorens door te lopen tot Winterton. Hier ging het Norfolk Coast Path verder door de Valley, een mooi stukje duingebied, tot we Hemsby bereikten. Daar ging de tocht verder over het strand, aan Scratby en California voorbij.Dit bracht ons naar Caister-On-Sea, waar net als in Cromer een lifeboatstation bezocht kon worden. Na deze leuke onderbreking vervolgden we onze tocht richting Great Yarmouth. We deden een poging wat te eten te vinden onderweg, maar dat mislukte, dus aten we ons noodrantsoen kaascrackers. Bij de Venetiaanse tuin kwamen we Great Yarmouth binnen en even later stonden we bij de Britanniapier, die geheel droog ligt. We vervolgden de route, de Travalgar Road in. Bij het St Georges Park bogen we af van het Coast Path om even later ons hotelletje te bereiken bij de eerste regendruppels.
Nadat we ons geïnstalleerd hadden was het alweer droog, zodat we nog een mooie wandeltocht van 8 kilometer konden maken door een stukje van de stad. Vooral de Minster en de oude begraafplaats waren zeer de moeite waard. 's Avonds verbaasden we ons over al het vertier aan de boulevard, waar zeker een kilometer lang de amusementshallen zij aan zij staan.
Great Yarmouth
Vandaag liepen we geen Coast Path, maar bleven we een dagje in Great Yarmouth. We startten bij Sea Life waar we ons een uurtje onderdompelden in het onderwaterleven. Na een bezoekje aan Sara's Tearoom liepen we naar het Time and Tide Museum. Hier kregen we een prachtig beeld van de geschiedenis van Great Yarmouth. Vanaf dit mooie museum liepen we nog een stukje door naar het Tolhouse Gaol Museum, waar we konden zien hoe men hier vroeger achter slot en grendel werd gezet na enig vergrijp. Vervolgens liepen we een eind zuidwaarts, naar Nelson's Monument, waarna we over de toeristische boulevard weer terug wandelden. We deden de Merrivale Model Village nog even aan, waar helaas de treintjes niet reden. In een engelse pub dineerden we, om daarna met een ommetje (nog even lichtjes kijken) naar ons hotelletje terug te keren.
Great Yarmouth - Hopton
Vandaag zouden we het eindpunt van het Norfolk Coast Path bereiken. We gingen rond negen uur van start, eerst een stuk terug door Great Yarmouth, om de rivier Yare over te kunnen steken. Aan de overzijde liepen we een stuk langs de weg en vervolgens langs de Yare, naar Gorleston. We kochten onze lunch in de supermarkt en liepen even later de pier op. De tocht vervolgde over de boulevard langs het strand, waar we even pauzeerden op een bankje. Eenmaal Gorleston uit leidde de route ons het strand weer op. Hier genoten we nog van een mooi stukje natuur, met kliffen, totdat het strand zo smal werd en er rotsblokken als obstakels lagen, dat we niet anders konden dan bovenlangs verder te gaan. Zo kwamen we via een camping en een laatste stukje graspad aan op het eindpunt van het Norfolk Coast Path.
Hopton - Lowestoft
Natuurlijk werden op het eindpunt wat foto's gemaakt, waarna we de zee de rug toe keerden en via de Beach Road Hopton in wandelden. We lunchten op een bankje, waar een vriendelijke inwoner van Hopton ons vertelde dat we gerust over de kliffen naar Lowestoft konden lopen, iets waar wij even aan twijfelden. Na de lunch gingen we dan ook terug naar de zee en sloegen rechtsaf, de klif op. De man had hetzelfde gedaan, want even later kwamen we hem weer tegen en werden we vriendelijk gegroet. Bij Corton gingen we weer even de straten in, het strand is daar onbegaanbaar, er is gewoon bijna geen strand meer. We wandelden een stukje door het bos van Corton, lekker van de weg af, totdat we het strand weer op konden. Dicht bij Lowestoft verdween het strand weer en liepen we over een betonnen zeewering naar het meest oostelijke punt van Groot Brittannië, Ness Point. We rustten even uit na alle gelopen kilometers, waarna we het laatste stukje Lowestoft inliepen, op zoek naar ons appartement voor twee nachten. Het inchecken duurde een uur, door veel onduidelijkheden, maar eenmaal binnen konden we (na nog wat boodschapjes) eindelijk gaan relaxen.
Lowestoft
We wilden het vandaag wat rustig aan doen en daarom namen we de trein die ons in zes minuten naar Oulton Broad South bracht. We wandelden rustig naar Oulton Broad en genoten van de bootjes op het water en de eekhoorns in het Nicholas Everit Park. We kregen van een enthousiaste schipper een geschiedenislesje over de eerste hovercraft, hier gebouwd in het geheim.
Er lag een rondvaartboot en besloten een minicruise te boeken. Een uurtje later voeren we over Oulton Broad en Oulton Dyke naar river Waveney, die we een stukje volgden. We zagen roofvogels en een ijsvogeltje. Tijdens de terugtocht besloten we binnen te gaan zitten, want het was behoorlijk fris op de boot in de wind. Maar ook hier had je een prachtig uitzicht over de natuur. Nadat we de boot verlaten hadden lunchten we op een bankje bij het Lowestoft Museum. Dat ging precies open toen we gegeten hadden, een mooi moment voor een bezoekje. Na het museum wandelden we op ons gemak richting strand. We bezochtende Kensington Gardens en wandelden noordwaarts, terug richting centrum. We konden hier nog even het strand op voor een voetenbadje, zagen Pikachu lopen over de boulevard, passeerden de vrolijke strandhuisjes en Triton. Zo kwamen we aan bij de Claremont pier en hadden we een goed beeld van dit zuidelijke stukje van Lowestoft.
We sloten deze dag af met een bezoekje aan het Marina Theatre, waar 's avonds de Mersey Beatles een prachtig concert gaven.
