Krijtlandpad
Als kers op de taart hadden we al een tijd het voornemen om het Krijtlandpad te lopen in aansluiting op het Pieterpad. Het heeft even geduurd, maar in de prachtige herfstvakantie van 2021 kwam het er toch van! We liepen in 4 dagen 98 km in het prachtige heuvelland.
Maastricht-Noorbeek
De trein bracht ons slechts tot Weert, waar we de snelbus naar Roermond moesten nemen, om vervolgens het laatste deel weer met de trein af te kunnen leggen.
Om half 11 konden we onze tocht beginnen in een bewolkt, maar droog Maastricht. Al snel liepen we langs de Maas, aan het Bonnefantenmuseum voorbij naar De Kleine Weerd. Aan de overkant van de Maas hadden we een tijd lang zicht op de ENCI-groeve bij de Pietersberg.
We bereikten Eijsden, waar we bij het kasteel afsloegen in oostelijke richting. We passeerden Mariadorp, gesticht in 1913 voor arbeiders van de zinkfabriek.
Via mooie weggetjes en paden kwamen we in Mheer aan.We liepen er vlot doorheen, want ons einddoel voor vandaag was Noorbeek en we wilden de bus bijtijds halen. Het laatste stukje moesten we de paraplu opsteken voor een licht regenbuitje. De bus bracht ons van Noorbeek naar Gulpen, onze woonplaats de komende dagen.
Noorbeek-Vaals
Met wat spierpijn kwamen we uit bed, maar na een goed ontbijt waren we klaar om de volgende etappe te gaan lopen. De bus bracht ons terug naar Noorbeek.
We mochten meteen gaan stijgen, want we moesten de Schilberg op. Langs de mooie St Jozefkapel liepen we verder naar Slenaken. Voorbij Slenaken liepen we over het Haenenbergpad net onder de weg verder in oostelijke richting.
Door het bos, vlak langs de belgische grens, liepen we verder. Aan de bosrand van het Bovenste Bosch stond een welkom bankje met een prachtig uitzicht, waar we even halt hielden om extra te genieten van de mooie omgeving. Na de pauze daalden we af naar Terziet en vervolgens naar de Volmolen. Na een eindje de Geul te hebben gevolgd werd er weer geklommen, tot we bij een bankje stopten voor de lunch. Juist tijdens de lunch kwam er wat bewolking en wind, zodat we niet te lang bleven zitten.We kwamen nu in de beschutting van het Vijlenerbos, waar we een hele tijd doorheen zwierven. Richting Wolfhaag kwamen we het bos uit. De kilometers en de hoogtemeters gingen tellen, maar we liepen ijverig door richting drielandenpunt. Een modderige glijpartij en wat klimwerk over een omgevallen boom hield ook andere spieren goed in beweging.
Op de grens namen we even goed rust, alhoewel we ook de Boudewijntoren bestegen. Dat kon echter met de lift, waar we dankbaar gebruik van maakten. Naar beneden deden we wel tevoet, voor wat extra uitzicht. Via een leuk bospad daalden we af naar Vaals, dat we doorkruisten op weg naar de bushalte. Net te ver, want een bilspier hield het ineens voor gezien en lopen was alleen strompelend nog mogelijk.
Vaals-Gulpen
Na een dagje rust in Gulpen, met een busritje naar Epen, waren alle spieren het er weer over eens dat we verder konden. Met een stralende zon liepen we vanaf de bushalte in Vaals via een vakantiepark Vaals weer uit. De herfstkleuren waren schitterend en we genoten met volle teugen. We kwamen door Holset met zijn mooie kerk en via Harles liepen we naar Vijlen, waar we rustten bij een huis van prins Hendrik, de opa van Beatrix. Via een holle weg daalden we even later af om een prachtig stuk te lopen ten westen van Vijlen, over het Koningsvoetpad langs de bron van de Mechelderbeek, met zicht op de kerk van Vijlen.
We daalden af naar Nijswiller, waar we de weg overstaken en aan de andere kant weer gingen klimmen. Op een vijfsprong bovenop het plateau nodigde een bankje ons uit voor de lunch. Het uitzicht kregen we er gratis bij, de zon ook. Na deze prettige pauze liepen we verder in westelijke richting naar het verzetsmonument op de Eyserlinde.Daar wandelden we met een grote boog naar Wittem, waar we de Gerarduskapel bekeken en vervolgens het klooster ingingen voor een bezoek aan de indrukwekkende kloosterbibliotheek. In de kloostertuin namen we nog een momentje rust, voordat we via kasteel Wittem naar de Gulperberg liepen.Deze bestegen we via een mooi klein paadje. Op de berg namen we ruim de tijd om van het uitzicht te genieten en nog wat te rusten. Via een ander klein paadje daalden we af naar Gulpen, het eindpunt voor vandaag.
Gulpen-Maastricht
We waren vroeg wakker, ontbeten en lieten het huisje schoon achter. De laatste tocht kon beginnen. Het zag er buiten weer veelbelovend uit en we konden meteen toe met een jasje minder. Bovendien moesten we meteen omhoog, noordwaarts Gulpen uit. Het mooie van omhoog gaan is dat je dan ook weer prachtige uitzichten hebt. We kwamen langs orchideëntuin Gerendal, maar die is momenteel niet geopend. De omgeving is er echter toch heel mooi. We zigzagden verder over de paden en daalden uiteindelijk af naar Valkenburg. We verheugden ons op het bekende stukje om het sprookjesbos heen naar de Wilhelminatoren, maar helaas was er een omleiding in de route, die ons Valkenburg in stuurde. Bij de kabelbaan besloten we dan maar tot een retourtje met de baan, om toch even bij de Wilhelminatoren van het uitzicht te kunnen genieten.
Weer terug beneden liepen we verder door Valkenburg en even verder volgden we de Geul. We lunchten op een bankje bij de Geul en wandelden daarna verder tot aan de molen van Geulhem. Nadat we die rondom bekeken hadden klommen we door het bos omhoog, naar de Curfsgroeve. Ondertussen liepen we in shirts, de truien allemaal meesjouwend in de grote rugzakken. We liepen het bos uit en daalden af naar Amby. De spiertjes begonnen te verstijven, dus rustten we nog even uit, zitten op een grote steen. Het laatste stukje van de tocht ging door zoveel mogelijk groen, langs kasteel Geusselt,om het voetbalstadion heen. Over de Groene Loper liepen we over de N2(die ondergronds gaat), tot we af moesten slaan naar het station van Maastricht. Hier stapten we op de trein, om tevreden terug te kunnen kijken op een prachtige tocht van 98 km.
