Hertogenpad
We besloten voor een LAW-wandelroute niet te ver van huis te gaan volgen en ons oog viel op het Hertogenpad.
Van Breda naar Roermond in 12 etappes.
Breda-Dongen
Op een frisse, maar stralende dag, vertrokken we naar Breda om onze tocht te beginnen, de carnavalsdrukte achter ons latend.
In Breda was het nog vroeg, dus rustig en we bekeken de mooie bouwwerken aan de start van de route. We lieten het kasteel achter ons en gingen op weg naar de koepelgevangenis. Door het Van Koolwijkpark wandelden we in oostelijke richting, op weg naar Cadettenkamp. Daar wachtte ons een mooi stukje duin in het bos.
Er stond nog veel meer bos op het programma, boswachterij Dorst doorkruisten we volledig. Bij de natuurpoort vonden we een picknicktafel waar we onze lunch konden nuttigen. Het laatste stuk bos bracht ons tot het Wilhelminakanaal, waar we Dongen in gingen. We werden verwelkomd door een groene strook vol crocusjes en even verder door vele carnavalsvierders, zo vroeg in de middag al behoorlijk teut. Vanwege carnaval was het looierijmuseum helaas niet open, zodat we de bus opzochten die ons naar Tilburg bracht.
De hele dag speurden we de hemel af, op zoek naar een wolk, maar tevergeefs. Het was een strakblauwe lucht, van vroeg tot laat.
Dongen-Kaatsheuvel
Het was ook vandaag prachtig weer, dus gingen we met trein en bus naar Dongen. Daar vervolgden we onze tocht, eerst een stuk langs het Wilhelminakanaal.
Het grootste deel van de dag liepen we door natuurgebied Huis ter Heide, langs Rauwe Vennen en het Moerven, waar we even over het mooie vlonderpad gingen. Daar was een bankje met zicht op het ven, precies op lunchtijd. Dat was een heerlijke rustplek. De wandeling ging vervolgens verder door het bos, waar we wat caches vonden. We werden getrakteerd op een prachtig uitzicht op de kerk van De Moer.
Bij de Eerste Dwarsbaan stuitten we op 250 schapen die ook een stuk Hertogenpad liepen. Samen met hond Dex konden wij zodoende gedurende twee kilometer het schapenhoeden onder de knie krijgen. Als makke lammetjes liepen wij er achteraan, prachtig om te zien. Bij de afslag naar links hielden de schapen het Hertogenpad voor gezien en liepen wij het laatste stukje tot de Efteling. In Kaatsheuvel namen we de bus terug naar Tilburg.
Kaatsheuvel-Vlijmen
Voor de derde week achter elkaar gingen we op weg voor een stukje Hertogenpad. Bij Kaatsheuvel aanschouwden we vanuit de bus de enorme autodrukte bij de Efteling. We lieten deze hectiek gauw achter ons, want we staken de snelweg over om meteen de Loonse en Drunense Duinen in te duiken. Pas aan het einde van de tocht zouden we dit prachtige nationaal park verlaten. De ijsbaan waar we langs liepen besloten we niet te betreden, het zag er waterdun uit. Ook bij de Roestelberg zagen we een soort file, maar nu van zo'n honderd mopshondjes met hun baasjes, die allemaal samen de duinen in gingen.
Wij liepen door het mulle zand in oostelijke richting, en later weer door het bos. Na 10 kilometer te hebben gelopen aten we onze lunch, zittend op een boomstam, met zicht op de MTB-route. Vol energie konden we daarna weer verder, naar Giersbergen. Hier werden we verwelkomd door een kabouterfamilie. Een klein stukje verder was het weer flink druk, bij natuurpoort De drie Linden. Wij liepen daar aan voorbij, door het laatste stuk bos, om vervolgens in noordelijke richting verder te lopen naar het Drongelens kanaal. Daar rustten we heel eventjes uit, om daarna het laatste stuk naar Nieuwkuijk te lopen. Bij de bushalte in Vlijmen wachtten we op de bus naar Den Bosch.
Vlijmen-Poeldonk
In Vlijmen gingen we een week later weer van start, over de Heidijk rond De Nieuwe Wiel. De Heidijk bracht ons even verder bij de Loonse turfvaart en we volgden hem verder tot de Halve Zolenlijn. Die volgden we over de Venkantbrug naar de Moerputtenbrug. Deze prachtige brug bood ons een mooi uitzicht over de natuur eromheen. We volgden het pad tot Den Bosch, waar we via het Westerpark het station bereikten. Het was te fris om buiten te eten, dus stapten we Le Figaro binnen voor een soepje en een Bossche Bol.
De tocht werd vervolgd door een mooi stukje Den Bosch , over de Markt en langs de Sint-Janskathedraal, tot aan het Bossche Broek. Daar doken we de natuur weer in. Na een flinke kronkel kwamen we bij de Dommel uit, waar we onder de A2 doorgingen om het Sterrenbos te bereiken. We rustten nog even op een bankje, waarna we verder wandelden tot Poeldonk, waar we de bus terug naar Den Bosch namen.
Poeldonk-Uden
Vroeg gingen we vanmorgen naar Poeldonk, wat uiteindelijk een goed besluit bleek, omdat we nogal wat tijd nodig hadden op deze tocht. We startten met het volgen van de Aa, die anders liep dan de kaart aangaf. Ze zijn hier dan ook flink bezig geweest met het verleggen van de Aa. We bereikten Berlicum en gingen verder naar Hersend, steeds de Aa volgend. Na een frisse start ging de zon nu schijnen en werd het weer een stralende dag. De Seldensate ruïne werd gepasseerd, waarna we doorliepen naar uitkijktoren de Heeskijk. Natuurlijk werd die door ons beklommen. We namen nog een moment rust voordat we verder liepen naar kasteel Heeswijk.Met de museumkaart loop je daar zo naar binnen, dus die verleiding konden we niet weerstaan. We bekeken alle kamers en torens en lunchten tenslotte in de kasteeltuin, heerlijk in het zonnetje. Bos en landweggetjes brachten ons daarna naar de Bedafse Bergen, een prachtig gebiedje met stuifduinen. het werd uiteindelijk 10 voor 5 voor we de bus naar Eindhoven in konden stappen.
Uden-Volkel
Omdat we op tijd van start wilden namen we de trein naar Den Bosch en vanaf daar de bus naar Uden. We beklommen het ecoduct via een steil paadje en liepen zo kabouterbos Slabroek in. Al snel spotten we de eerste kabouters. Het was een gezellige boel daar in het bos. Bij natuurcentrum de Maashorst keken we nog even wat rond, waarna we de tocht vervolgden over de Slabroekse Heide naar het levensbomenbos.
Op een zandpad kwamen we een ontsnapt kalf tegen, dat ons verschrikt nakeek. Een slaperige Indiaan nodigde ons even later uit voor een dutje. Nou, heel even dan, maar toch weer snel door, want er waren nog wat kilometers te gaan. Via het Duits lijntje kwamen we bij vliegveld Volkel, waar we met een grote boog omheen geleid werden. Een mooi stukje groen, visvijver De Peelsche Heide, kregen we nog voordat we Odiliapeel inliepen. Hier verlieten we het Hertogenpad, om de bus in Volkel te nemen. Dat was een extra stukje van 3 1/2 km, langs lammetjes en een mooi kapelletje in Volkel.
Volkel-Milheeze
Om 10 uur konden we vanmorgen vertrekken vanuit Volkel, op de weg terug naar de route in Odiliapeel. Daar doken we het bos in. Via landweggetjes gingen we daarna naar het Grootven en vervolgens langs de schaapskooi en de schaapjes naar een prachtig stukje heidegebied. Opnieuw een aantal landweggetjes brachten ons naar Huize Padua. Aan de andere kant van de weg mochten we nog een mooi ommetje lopen langs natuurcentrum de Specht, om daarna neer te strijken in Handel voor een middagmaal.
Na een goede rust gingen we op pad voor de tweede helft van de tocht. Onder een stralende zon, met een lekker oostenwindje ging het naar De Sijp en daarna via een lang, recht zandpad naar Stippelberg. Het was lekker in het bos en we rustten nog even op een bankje, voordat we doorliepen tot parkeerplaats De Hazenhutsedijk. Wegens werkzaamheden kwam daar geen bus, dat wisten we, zodat we nog wat kilometers extra moesten lopen naar Milheeze. Wachtend op de bus aten we daar op een bankje onze avondmaaltijd.
Milheeze-Deurne
Vandaag stond in het teken van de sprintjes. Om te beginnen in Helmond, omdat er bussen reden in plaats van treinen en we precies een minuut over hadden om de bus naar Milheeze te halen, aan de andere kant van het spoor. Eenmaal gezeten in de bus konden we weer ontspannen en ons voorbereiden op de komende etappe. We liepen eerst weer wat kilometers extra, naar het startpunt van de achtste etappe. Daar doken we het mooie bos in, Stippelberg. Ook het stukje heide was mooi. Hierna draaiden we 180 graden en volgden we een fietspaadje langs een sloot. Wat weggetjes brachten ons naar De Bult. Daar stonden twee boomstamstoeltjes, precies genoeg voor ons en mooi om te lunchen in de mooie natuur. Van nieuwe energie voorzien gingen we op weg naar het Defensiekanaal, dat we volgden tot aan het Toon Kortoomspark. We streken even neer op het terras om de voeten nog even rust te gunnen (of een frisse doop op het blotevoetenpad). Zeven kilometers restten ons daarna nog, om naar Deurne te lopen, van de route af. Toen de trein daar aankwam moesten we ons tweede sprintje van de dag trekken om mee te kunnen met deze trein.
Deurne-Heitraksedijk
Koningsdag, dat hoefde van ons niet zo. Wij zochten liever de rust in de natuur op. Vanuit Deurne moesten we wel eerst weer tevoet terug naar het Toon Kortoomspark. Een boer vroeg ons uit te kijken naar een uitgebroken jonge koe. We hebben hem, helaas voor hem, de hele dag niet gesignaleerd. De route pakten we op in Griendtsveen, waar we een aardige geschiedenisles kregen. Een prachtig stukje cultuur, met als basis villa Spagnum, gebouwd door de stichters van Griendtsveen.
We verlieten dit moois en verruilden het voor de Mariapeel. We genoten volop van de mooie omgeving, zagen veel libelles en een boomvalk, die de libelles als delicatesse zien. We lunchten bij een prachtig oorlogsmonument, met zicht op het water. Na de lunch verlieten we Limburg en zetten weer voet op Brabantse bodem. We staken de Helenavaart over en liepen door het bos van de Deurnese Peel. Een monumentje bracht ons nog even naar de Romeinse tijd.Nu moesten we een lang stuk langs een weg lopen, waarbij we het kanaal van Deurne overstaken. We zouden de bus nemen aan de Heitrakse dijk, maar dat bleek voor ons een halve minuut te ver. Jammer, maar een uur later ging er gelukkig weer een bus. De tijd doodden we met 2 1/2 km extra lopen, drie bushaltes verder.
Heitraksedijk-Meijel
De tocht begon vandaag vrij laat, omdat met de bus uit Deurne de Heitraksedijk niet eerder dan kwart over elf te bereiken was. Gelukkig zou het vandaag niet te warm worden, zodat we de ochtenduren niet echt misten. Via landweggetjes wandelden we richting de Groote Peel. Na 8 1/2 km kwamen we bij het Peelcafé, waar we besloten soep en tosti te nuttigen als middagmaal.Gezellig op het boerenerf, met als motto: Wacht niet op een mooie dag, maar maak er zelf één. Na dit gezellige oponthoud gingen we verder, de Groote Peel in en de grens van Brabant en Limburg overschrijdend. we kwamen langs velden vol boterbloemen en genoten van de prachtige omgeving. Na wat zigzaggen door de Peel ontmoetten we wat kabouters en een uil, waarna we het buitencentrum De Pelen bereikten. We keken er even binnen rond en vervolgden toen onze tocht door nog een mooi stuk Peel. We werden begroet door ponny's en kwamen op het Turfstekerspad. Een hoog(s)tepunt was zeker uitkijktoren Belfort de Vossenberg. Honderd treden leidden ons omhoog, met onderweg veel interessante informatie, en boven een schitterend uitzicht over de Peel. Nu was het nog een stukje te gaan naar Meijel, door het Simonshoekse bos. We wandelden door Meijel heen en hielden halt bij de kerk, waar de bus zou komen om ons naar Weert te brengen.
Meijel-Roggel
Tweede pinksterdag bleek een prima dag voor nog een etappe: niet te warm, heerlijk weer. De bus zette ons af bij de kerk van Meijel, netjes op de route. We konden dus meteen ons pad vervolgen, langs de St. Annakapel af via wat onverharde landweggetjes naar het kanaal van Deurne. Dat volgden we zuidwaarts. In de buurt van camping Frerichsoord begon het wat te spatten, maar dat werd niet meer dan een paar verfrissende spatjes. Langs de Noordervaart werd het alweer droog. Bij Witdonk staken we de vaart over en een stukje verder liepen we het bos in. Het was tamelijk vochtig in het bos, ideaal voor muggen. Van lunchen kwam het daarom nog niet, totdat we aan de bosrand een bankje vonden met uitzicht op een weiland. Hier stond een fris briesje en was het heerlijk toeven. Met de buiken gevuld en flink afgekoeld vervolgden we een half uur later de tocht om recreatiepark De Leistert heen. We lieten het toeristische vermaak snel achter ons om weer te genieten van de rust. Over kleine weggetjes kwamen we door Ophoven, om even verderop het Leudal te bereiken. We rustten bij Jezus op een bankje. Na een minuut of vijf namen we afscheid van hem en stapten het bos in. We genoten van de Roggelse beek en de Leubeek, liepen de baileybrug over en bedwongen de Litsberg. De Leumolen werd met een bezoekje vereerd en niet veel later stonden we aan de weg, bij de Elisabethmolen. We staken de weg over en bekeken het terrein van het Sint Elisabethklooster. Daarna liepen we richting Roggel, om daar de bus te nemen naar Weert.
Roggel-Roermond
De laatste etappe zouden we vandaag lopen, net voor de warmte van de zomermaanden, waarin we de voorkeur geven aan fietsen. Vanuit Roggel stapten we meteen de natuur in, langs de Roggelse Beek af terug naar het Sint Elisabethklooster, waar we nog even doorliepen naar het pesthuisje.
Nu vervolgden we het Hertogenpad door het bos , totdat we door een versperring tegengehouden werden: schietterrein, dus levensgevaarlijk. Linksom of rechtsom, we stonden even te dubben maar kwamen er niet echt uit. Nergens werd aangegeven welk gebied precies tot schietterrein gebombardeerd was. We sloegen links af, over de weg richting Haelen en bleken uiteindelijk precies om het hele terrein heen te moeten lopen om weer uit te komen op het Hertogenpad. Om elf uur twee kilometer omlopen, omdat ze om twee uur met schieten zouden beginnen.....
We doken onder het spoor door en wandelden naar Horn, waar we lunchten bij de Sint Rochuskapel. Bij kasteel Horn gekomen liepen we een rondje door de kasteeltuin, om het bouwwerk van dichtbij te kunnen bekijken. De Kasteelstraat bracht ons tot aan het Lateraalkanaal, waar we met een ommetje overheen werden gestuurd. Met rechts van ons de voortrazende auto's liepen we door de warme zon. Links was er mooi uitzicht over de Noorderplas en even verder over de Maas. Roermond was in beeld, de Sint Christoffelkathedraal sprong snel in het oog, naast de grote moderne kasteeltorens. Bij de Rattentoren streken we nog even neer op een bankje. De toren was helaas niet open deze zondag. De kathedraal wel, en na een bezoekje hieraan liepen we via de markt en het centrum naar de Munsterkerk. Ook daar keken we nog even binnen rond, waarna we het laatste stukje naar het station liepen. Bestemming bereikt! Een prachtige lange afstandswandeling weer afgerond. Det woor sjoen, zoals de Limburgers zouden zeggen. Of op z'n Brabants: dè woar skôn!
