Onderweg in de trein naar een Limburgse Pelgrimspad-etappe ontmoetten we een echtpaar dat de Dutch Mountain Trail ging lopen. Dat klonk aanlokkelijk!
De meivakantie werd voor ons een prachtige gelegenheid om deze mooie trail te gaan lopen, 4 aaneengesloten dagen, waarop we 113 km aflegden.
Onze uitvalsbasis was Gulpen, waar we die week verbleven in een knus appartement.

---

Eygelshoven - Vaals
Reizen met korting in de trein betekende dat we op deze vrijdag pas om half 11 van start konden gaan in Eygelshoven. Het was koel, dat was wel plezierig. Vanaf het station stapten we meteen het groen in. Via het Strijthagerbeekdal kwamen we aan de voet van de eerste berg: de Wilhelminaberg. Hiervoor moesten we eerst balanceren over een boomstam om uit te komen in een modderig steil stuk. Steile, modderige, gladde paadjes leidden ons naar onze eerste top. Dit voelde meteen als een serieuze klim. Na de klim bleek de afdaling een stuk gemakkelijker, over hetzelfde pad zou een ware glijpartij zijn geweest. Door de Anstelvallei liepen we langs Kasteel Erenstein af. Ondertussen was het al wel duidelijk dat wij niet de enige traillopers waren dit weekend, we ontmoetten er verschillenden, die we ook op andere dagen weer tegenkwamen. We volgden de Anstelerbeek door het bos en wandelden zo langs Kerkrade af.
In het Hambos hielden we halt bij De Tempel, waar we onze lunch aten, tegelijk met twee dames uit Groningen die ook de trail aan het lopen waren. Met de buiken vol stapten we een tijdje later Duitsland in. Hier liepen we langs de mooie Amstelbach over een prachtig pad. Het was nog altijd bewolkt en wat nevelig toen we over de velden liepen, met zicht op Bocholz en andere plaatsjes. Een tijdje wandelden we hier samen met de dames uit Groningen. De drakentanden van de Siegfriedlinie waren niet te missen, we stonden hier even stil. We liepen door Orsbach, waarna we rustig begonnen te stijgen over een heel mooi paadje, de Schneeberg op. De tweede top was een stuk gemakkelijker te bereiken dan de eerste.
Naar Vaals toe was het nog even goed zoeken, aangezien het aangegeven pad langs het koolzaadveld niet meer beschikbaar was. Dat stond nog wel op onze GPX-track. Uiteindelijk kwamen we toch goed uit door de weg even te volgen. We genoten van de gele velden om ons heen, alvorens we afdaalden naar Vaalserquartier. Op het busstation in Vaals namen we even later de bus naar Gulpen.




Vaals - Gulpen
Na onze eerste nacht in de Graankorrel, het appartement dat we kenden van het Krijtlandpad, vertrokken we bijtijds met de bus naar Vaals. We stapten één halte te ver uit, in Duitsland dus. We zaten snel weer op de route en wandelden rustig omhoog naar het Drielandenpunt. Het mag dan een heuse top zijn, hij telde niet mee op deze trail. We bekeken wat grenspaaltjes en leerden dat het ooit een vierlandenpunt was. Na wat getreuzel liepen we verder over de Belgische grens. Kennelijk moeten sommige wandelaars van hun schoenen af, want evenals gisteren kwamen we ook nu schoenen tegen die in de natuur waren opgehangen, Als stille getuigen...Wij hielden de schoenen voorlopig aan en gingen door het Vijlenerbos. We zochten naar de hazelmuis, maar die bleef onzichtbaar voor ons. Op een bankje in het bos lunchten we. Na deze aangename rust wandelden we verder, tot we een stukje buiten het bos een cache zochten. Twee trailwandelaars waren geïnteresseerd, gingen mee zoeken en vonden de cache voor ons. Ook hen kwamen we verschillende keren tegen deze dagen. Na nog een stuk door het bos kwamen we via Rott bij Wahlwiller. Daar gingen we de Cunibertuskerk even binnen. Verderop, voorbij de Selzerbeek vonden we een mooi bankje om nog even uit te rusten. Het was vandaag zonnig en al een stuk warmer dan de eerste dag. We kwamen aan verschillende wijngaarden voorbij. We passeerden halte Eys-Wittem en mochten even later beginnen aan onze derde officiële klim, het Eyserbos in. Boven in het bos, daar waar het niet meer omhoog ging, besloten we dat we op de top waren. Na een rondje over de top daalden we af. Vanaf het voetpad naar Cartils, waar we nog even halt hielden, zagen we het ons welbekende ondergelopen weiland, waar verschillende wandelaars moeizaam hun weg zochten door de drap. Nog steeds zo nat dus! Wij namen, eenmaal daar aangekomen, dan ook een wijs besluit, deden schoenen en sokken uit, rolden de broekspijpen op en baggerden door modder en water, dat tot halverwege onze kuiten reikte. Meteen na dit stuk kwamen we bij de Eyserbeek, een ideale plek om de voeten van alle modder te ontdoen. Na dit avontuur was het nog een klein stukje naar Gulpen, eindbestemming van vandaag.




Gulpen - Mheer
Vanmorgen konden we nog vroeger van start, de start lag immers dicht bij ons huis. We werden meteen getrakteerd op berg vier, de Gulperberg. Aan de zuidkant daalden we af, wat ook weer verrassend mooi was. Zo kwamen we bij het Schweibergerbosch, waar wat bomen als hindernissen over het pad lagen. We bekeken groeve Bissen en liepen door Bissen naar het Kruisbosch. Daarna volgde het Bovenste Bos, tot we bij de Belgische grens kwamen: het hoogste punt, de Hakkenberg, de vijfde op de trail. Met een beetje goede wil konden we tijdens de afdaling het kasteel van Sinnich zien liggen tussen al het groen door, en even later Teuven. Het Bovenste bos heet hier de Teuvenderberg, vlak is het allerminst. We vonden een bankje voor de lunch. Na de afdaling bereikten we de Gulp, heel erg mooi hier in het bos. Een echtpaar dat ook de trail liep troffen we hier, vandaag deden we wat haasje over met hen. Na Nurop en De Plank wandelden we langs de bosrand af over een asfaltweggetje naar Sint-Martens-Voeren. Het was ondertussen aardig warm geworden, toen we berg zes bestegen: de Kattenroth. Eerst over een pad dat veranderd was in een stroompje, daarna over een grasweide, als een alm in Oostenrijk. Zo bereikten we de top en werden we beloond met een mooi uitzicht op de spoorbrug. De afdaling was ook weer genieten, over landgoed Altenbroek. Zo nu en dan vingen we een glimp op van het kasteel. Via een zonnige weide en een prachtige rode beukenlaan bereikten we Mheer. In het dorp, bij het kasteel, wachtten we op de bus naar Gulpen.




Mheer - Maastricht
Iedere dag werd het warmer. We waren dan ook blij dat we al vroeg in de bus naar Mheer zaten. Na een enerverend ritje over smalle, bochtige wegen met heggetjes langs de weg en hindernissen op de weg, met een behoorlijk tempo,een rit die ons aan Engeland deed denken, kwamen we heel aan in Mheer. Het echtpaar van gisteren, dat ook logeert in Gulpen, had dezelfde bus gekozen. We kwamen elkaar dan ook meermaals tegen deze dag. De ochtenden waren nog koel, dat was dus weer een fijne start. We gingen meteen over een leuk paadje langs de rand van het Hoogbos België in. Via holle wegen, mooie paadjes en langs fruitboomgaarden bereikten we een splitsing die we kenden van het Krijtlandpad.Dit pad volgden we hier een stukje in tegengestelde richting, naar Mariadorp. Bij kasteel Eijsden liepen we een ronde door de tuinen en werden we getrakteerd op een oorverdovend kikkerconcert. Veerpont Cramignon bracht ons de Maas over, België in. We liepen een stukje langs de Maas en door een mooi stukje natuur. Dij de sluizen van Ternaaien lunchten we. Nu waren we helemaal klaar voor de laatste klim, D'n Observant. Er zaten wat pittige stukje tussen, we moesten voelen dat we een berg beklommen. Het bleef overigens niet bij deze berg, want even later kwam nog de Sint Pietersberg. We daalden eerst af naar de zonovergoten ENCI-groeve. Via de trap klommen we omhoog, tot aan het uitkijkpunt. In het bos rustten we nog even uit, voordat we de afdaling naar Maastricht begonnen. Ook aan de Maas genoten we nog wat op een bankje en lieten we onze voeten afkoelen in de wind en het koele gras. Via de Hoge Brug kwamen we aan de andere kant van de Maas. Bij het station namen we de bus terug naar Gulpen. Missie voltooid, de zeven toppen van de Dutch Mountain Trail bedwongen. Het was een prachtige tocht.