---

Vertrek naar Hintertux
Goed bepakt stapten we in Eindhoven op de trein. Volgens traditie gebruikten we onze avondmaaltijd bij Martijn in Maarssen, waarna we de City Night Line namen van Utrecht naar München.
Daar kwamen we verrassend op tijd aan, zodat we een goede aansluiting hadden op de trein naar Kufstein en verder naar Jenbach.
Door het Zillertal reden we met de dieseltrein naar Mayrhofen en daar met de bus naar Hintertux.




Weitental - Tuxerjoch Haus
Ondertussen regende het, dus onze wandeltocht begon met regenkleding aan.
We liepen door het prachtige Weitental en de regen hield het voor gezien. Droog, maar zonder uitzicht kwamen we aan bij het Tuxerjoch Haus.




Tuxerjoch Haus - Friesenberghaus
Vanmorgen ontdekten we dat we in de bergen zaten, het uitzicht was prachtig. We braken op tijd op en begonnen na een afdaling van 150 meter met een lange klim.Via het Spannagelhaus ging het verder naar de Friesenbergscharte, een klim van 850 meter.
Het uitzicht was naar alle kanten prachtig op de Scharte. Via een steil, gezekerd stuk daalden we af tot aan de Friesenbergsee. Vanaf hier was het nog maar een klein stukje naar het Friesenberghaus, ons onderkomen voor de komende twee nachten.




Friesenberghaus - Petersköpfl
We zouden een extra nacht in het Friesenberghaus doorbrengen, omdat andere hutten overvol zaten. Wel zou het een nacht worden in een Notlager, maar dat maakte ons niet uit.
Lekker rustig aan dus en gezien het onbestendige, dreigende weer kwamen we ook niet echt ver. We bezochten even de Petersköpfl met een groot skala aan stenen bouwwerkjes, Steinmännchen in allerlei soorten en maten.
De rest van de dag vermaakten we ons rond de hut, bij de Friesenbergsee en langs het stromende water.
We mochten nog heel kort een hermelijntje bewonderen en lange tijd twee stoeiende marmotten observeren.




Friesenberghaus - Furtschlaglhaus
Vandaag konden we weer verder trekken. Om kwart voor 8 liepen we aan in de richting van de Schlegeis Stausee. Om voorbij de Stausee te komen moest er wat klimwerk aan te pas komen, want er was een kleine aardverschuiving geweest. Het pad was bedolven en dat hield de meeste toeristen tegen. Ons echter niet, want wij moesten naar het Furtschlaglhaus.
De klim van 400 meter naar de hut was op dit tijdstip, wat later op de dag, vrij pittig. We hadden steeds een prachtig zicht op de gletschers en we hadden het geluk dat we net voor de regen boven aankwamen.
Later op de avond, toen het opgeklaard was, konden we nog even buiten genieten van de laatste zonnestralen op de gletschers.




Furtschlaglhaus - Schönbichlerhorn
Een prachtige koele ochtend was het om de klim te beginnen naar de Schönbichlerhorn. Die bereikten we dan ook moeiteloos na 2 1/2 uur, keurig volgens de bordjes. We genoten een tijdje van het uitzicht, ontmoetten meerdere mensen die van het Furtschlaglhaus kwamen en begonnen met de gezekerde afdaling.
Op het einde van dit gezekerde stuk sloeg het noodlot toe, één verkeerde stap en een omgeklapte enkel lieten ons halt houden. Een moedige poging om door te gaan mislukte en een groepje Duitsers belde de reddingsdienst. Met hulp van omstanders werd er hinkelend over de graat nog wat afgedaald en rechts van de graat over een sneeuwvlakte, om zo een punt te bereiken waar de helikopter enigszins kon landen.
Yvette werd met pijnlijke enkel en kapot scheenbeen in de helikopter geladen, Wim bleef achter met alle bagage.
De bagage werd verdeeld onder meerdere omstanders en kwam uiteindelijk allemaal aan in de Berliner Hütte, net als Wim.
Deze werd hier met een goederenliftje naar beneden gebracht en verder met een auto helemaal naar Mayrhofen, waar hij vroeg in de avond verenigd werd met Yvette.
De enkel was gelukkig niet gebroken, de huttentocht was wel voorbij. Vannacht sliepen we in een duur hotel in Mayrhofen.




Penkenbahn Mayrhofen
Na een uitgebreid ontbijtbuffet verlieten we het hotel en strompelden we naar het Europahaus, op zoek naar een tijdelijk onderkomen. Dat werd een appartement in het hartje van Mayrhofen, compleet uitgerust met relaxstoel en voetenbank voor een zere enkel. We zaten midden in de hoofdstraat, met zicht op de winkelende toeristen.
Om toch nog enigszins van de bergen te kunnen genieten kochten we een Zillertal-Aktiv-kaart en lieten ons met de Penkenbahn naar boven brengen om even van de omgeving en het uitzicht te kunnen genieten.




Zillertalbahn
Vanmorgen moesten we eerst naar de kliniek voor controle. Met brace om de enkel keerden we terug. Het enige dat we konden bedenken om te doen was gaan zitten in de dieseltrein van de Zillertalbahn en ons door het dal te laten rijden. In Fügen en in Zell maakten we een korte stop om vervolgens weer terug te keren naar Mayrhofen.




Schlegeis Stausee
De bushalte was op twee minuten afstand van ons appartement dus gingen we daar staan wachten op een bus die niet overvol was. Dat was die richting Schlegeis Stausee, maar helaas moesten we in Ginsling wel overstappen op een te volle bus. Met veel moeite kreeg de geblesseerde enkel een zitplaats. Bankjes staan er genoeg bij de Stausee, zodat we daar een aantal uurtjes doorbrachten met genieten van het mooie zicht op de Schlegeiskees.




Ahornbahn Mayrhofen
Vandaag werd het een ritje omhoog in de grote kabine van de Ahornbahn (120 mensen kunnen er tegelijk in 1 kabine). De mensen die met ons in het Furtschlaglhaus waren geweest zouden vandaag vanaf de Karl-von-Edelhütte afdalen naar Mayrhofen. We konden net een glimp opvangen van die hut en we overzagen de bergen waar we anders gelopen zouden hebben.
Wij moesten ons echter schikken in ons lot: zitten op een bankje. Zelfs een geocache op 250 meter afstand bleek te ver.
We waren vroeg weer beneden en hadden rond drie uur, zoals afgesproken, een ontmoeting met onze 4 duitse "redders". Dat was een leuk weerzien.




Isskogelbahn Gerlos
We namen de trein naar Zell en de bus naar Gerlos. Daar gingen we omhoog met de Isskogelbaan voor een prachtig uitzicht op de Durlaßboden Stausee, weer vanaf een bankje. Wim liep in zijn eentje nog een rondje en daarna daalden we weer af naar Gerlos. Drie verdwaalde jonge koeien kwamen we daar tegen midden op de weg.
Omdat we veel tijd over hadden voor de bus weer kwam dronken we een kopje koffie en thee op een terrasje. Ook nu kwam er weer een overvolle bus aanrijden. Een nederlandse vrouw met een eveneens geblesseerde zoon, die wij eerder op de dag al ontmoet hadden, stond haar plaats af omwille van de enkel.




Rosenalmbahn Zell
Weer naar Zell vandaag, maar nu om met de kabelbaan naar de Rosenalm te gaan. Het was prachtig weer en het bankje in het groen was geen straf. Op de rit terug stapten we nog even uit bij de Wiesenalm, waar we een terrasje pikten.




Zillergrund
Vandaag zouden onze jongens zich vervroegd bij ons voegen. Het plan was geweest om in de Richterhütte elkaar te ontmoeten, maar nu dat niet doorging hadden ze besloten naar ons appartement te komen, waar nog een slaapkamer vrij was. Zij daalden af van de Plauenerhütte naar Zillergrund, waar wij met de bus heengingen. Na een korte stop stapten we daar weer in de bus, want het regende. De jongens reden met ons mee.
Zo kwamen we met z'n vieren aan in Mayrhofen, waar we een gezellig samenzijn hadden.




Ramsberglift Ramsau
De Zillertal-Aktiv-kaart was nog steeds geldig, dus terwijl de jongens hun eigen plan trokken gingen wij naar Ramsberg voor een ritje met de eenpersoonsstoeltjeslift. Wim vond het doodeng, maar gelukkig ging hij toch mee.
Het was een lange rit, 730 hoogtemeters, en daar deed hij ongeveer 25 minuten over. Het laatste gedeelte ging door de wolken.
Boven dronken we koffie en thee en daarna gingen we hetzelfde stuk weer terug.
In Ramsberg stapten we in de trein waar ook Martijn in zat en reden samen naar Kaltenbach, om een bezoek te brengen aan mevrouw Eberharter. Toen we terug kwamen bij ons appartement had Casper het eten al bereid.




Uderns
Vandaag stond in het teken van verhuizing. We zouden Mayrhofen verlaten en verkassen naar een groot appartement in Uderns, waar de hele familie in past. Terwijl het regende droeg Martijn twee rugzakken naar het station in Mayrhofen.
Veel te vroeg waren we in Uderns, waar we maar wat gingen drinken in een Gasthof. Ruud kwam gelukkig vroeg aan met zijn camper en hij had als verrassing Anne meegenomen. We reden wat rond in de camper, deden boodschappen en konden toen terecht in ons appartement. Casper bakte voor 6 man pannekoeken, Wim zorgde voor een gezond prutje. Om 8 uur werden opa, oma, Steffie en Sean bij het station begroet en om half 9 konden alle reisverhalen worden uitgewisseld.




Familiefeestje rond Hart
We zouden met de hele groep een rondwandeling gaan maken die als eerste naar onze trouwkerk in Oberhart leidde. Ruud vervoerde met zijn camper opa en Yvette, de rest liep. Na een uur waren we bij de kerk en maakten we wat foto's. Verder ging het naar de waterval. Opa en Yvette deden dat vanaf Almdiele, wat conditioneel voor opa en met de enkel van Yvette toch nog een pittig eind bleek. We kwamen echter allemaal samen bij de waterval en natuurlijk werden ook hier foto's gemaakt.
Heel rustig gingen we nu naar Almdiele, waar we een heerlijke ijscoupe aten (worst of soep is ook prima). Mevrouw Eberharter belde op en sprak af bij café Edelweiß in Fügen dus gingen we daar snel op af. Vanwege de behoorlijke afstand en de tijdsdruk reed Ruud nog een keer terug naar de groep om nog wat mensen te vervoeren. Na een gezellig samenzijn met mevrouw Eberharter onder het genot van een drankje en een stuk gebak namen we afscheid en zetten we onze tocht voort naar Harterhof (La Strada).
Ook daar weer een leuk weerzien met de eigenaresses. We genoten van een heerlijke maaltijd en een leuk samenzijn.
De tijd was aangebroken om naar het station in Fügen te gaan, waar Steffie en Sean als eerste hun terugreis zouden beginnen. De rest ging weer naar Uderns terug.




Bij Monika op bezoek
Vlakbij ons appartement wonen onze trouwgetuigen Monika en Michaël en zij bleken thuis te zijn. We waren welkom en er werd meteen een grote pan soep klaargemaakt voor ons. Na een gezellig samenzijn en een borreltje na namen we afscheid. Ruud, Anne en Martijn vertrokken naar München, zodat we met z'n vijven overbleven. Omdat het vandaag in Oostenrijk een feestdag was en we niet voldoende eten in huis hadden besloten we uit eten te gaan in Uderns, Alleen Casper maakte wat voor zichzelf klaar.
De volgende ochtend braken we allemaal op. Onze vakantie zat erop, nog een dagje treinreizen met hindernissen en we waren weer thuis.