---

Rondwandeling Füssen (Woensdag 18 juli)
Na een nachtelijke treinrit arriveerden we vroeg in Füssen.
We maakten hier een fikse wandeling over de Kalvarienberg en langs de Schwansee naar Schloß Hohenschwangau en Schloß Neuschwanstein.
Dat laatste slot bekeken we nog eventjes vanaf een veel te toeristische Marienbrücke.
We daalden nu af naar de mooie Pöllatschlucht, en liepen daarna terug naar Füssen.
Hier zochten we een pension voor de eerste nacht.

Füssen - Bad Kissinger Hütte (Donderdag 19 juli)
Onze tocht starte vandaag langs de Alatsee naar de Salober Alpe, en vervolgens naar ruïne Falkenstein.
Dit was een flinke wandeling met flink stijgen.
Vanaf Falkenstein daalden we 400 meter af naar Steinach, en met de Breitenbergbahn lieten we ons aan de andere kant van het dal naar boven brengen.
Hier startte voor ons de eigenlijke huttentocht, die de eerste dagen door de Tannheimer Berge zou gaan.
We hadden nog anderhalf uur voor de boeg.
De laatste 40 minuten werden zware minuten, een steile berg op.
Om kwart voor 6 kwamen we bij de Bad Kissingerhütte aan, waar we een slaapruimte voor ons alleen kregen en waar we genoten van de maaltijd.
Onze eerste nacht in de bergen zou er één worden met regen en onweer.

Bad Kissinger Hütte - Otto Mayrhütte (Vrijdag 20 juli)
Vandaag hadden we een niet al te lange tocht.
We vertrokken een stukje bergafwaarts, maar moesten al gauw een stukje stijgen.
We kwamen voorbij de Sebenalpe en volgden de Gräner Höhenweg (Tannheimer Höhenweg) naar de Füssener Jöchl.
Rond half 2 kwamen we aan bij de Otto Mayrhütte.
De kinderen speelden bij een stroompje en met een poesje en met een meisje van de hut.
's Avonds was het grillavond.

Otto Mayrhütte - Gimpelhaus (Zaterdag 21 juli)
Het Gimpelhaus ligt niet ver van de Otto Mayrhütte, maar er ligt wel een bergketen tussen.
Dus begonnen we na een stukje afdalen aan een grote klim van 550 meter naar de Nesselwängler Scharte.
Het laatste stuk was steil en gezekerd maar wel erg leuk.
Op dit stuk aten we ons brood.
De afdaling naar het Gimpelhaus was niet meer zo heftig.
We moesten alleen opletten dat we niet onderuit schoven op de loss stenen tijdens het afdalen.

's Middags maakten Yvette, Martijn en Casper nog een tocht naar de Rote Flüh.
Het laatste stuk was steil en hier en daar gezekerd.
Helaas kwamen we aan in de mist en hadden we totaal geen utizicht.
Het was een leuk tochtje van ruim 2 uren.

Gimpelhaus - Landsbergerhütte (Zondag 22 juli)
Het was 10 graden Celcius toen we 's morgens om 8 uur klaar stonden voor een lange tocht naar de Landsbergerhütte.
We daalden af over een nat glad pad naar Nesselwängle, in het Tannheimer Tal.
Aan de overkant van het dal liepen we langs de Haldensee af, en sloegen daar linksaf richting waterval.
De weg naar de Edenbachalpe en over de Saalfelder Höhenweg naar de Gappenfeldalpe was lang.
Onderweg koelden we onze voeten in het ijskoude water.
Vanaf de Gappenfeldalpe gingen we langs een bergpad omhoog naar de Schochenspitze.
Vanaf de top hadden we een machtig mooi uitzicht op de bergen en op de meren en de hut.
We daalden af voor het laatste stukje naar de hut.
Deze lag in een prachtige omgeving en we besloten al gauw er 2 nachten te blijven.

Rond de Landsbergerhütte (Maandag 23 juli)
We genoten vandaag van een heerlijke dag met mooi weer rond de Landsberger Hütte.
Steffie en Casper speelden bij de Lache, een klein meertje net onder de hut, terwijl wij onze schoenen poetsen.
Yvette, Martijn en Casper besloten daarna een paar topjes te doen.
Als eerste liepen we naar de Rote Spitze, en vervolgens naar de Steinkarspitze.
We hadden op beide toppen een prachtig uitzicht.
's Middags daalden we met z'n allen af naar de Traualpsee, waar we pootje baadden en naar de vissen keken.
Na een herlijke maaltijd sloten we de avond af met een kop thee en het spelen van een spelletje in de Gästestube.

Landsbergerhütte - Prinz Luitpold Haus (Dinsdag 24 juli)
Na een enorme bui vannacht zag het weer er vanmorgen goed uit.
We vertrokken op weg naar de Steinkarjoch, waar we route 421 gingen volgen, de Saalfelder Höhenweg.
We maakten een ommetje langs de prachtige Schrecksee, waar we veel gemzen en marmotten zagen.
Vervolgens klommen we naar de Lahnerscharte.
De lucht betrok steeds meer, dus besloten we snel door te lopen.
We volgden de Jubiläumsweg, met hier en daar een moeilijke passage.
Het begon te regenen en we trokken onze regenpakken aan.
In een zware regen- en hagelbui met harde windstoten moesten we een steile puinhelling beklimmen.
Koud en verkleumd kwamen we aan op de Bockkarscharte.
We zagen nu het Prinz Luitpold Haus, en daalden zo snel mogelijk af.
Koud, moe en hongerig kwamen we aan, want van rusten en eten was niks meer gekomen.
Even later zaten we heerlijk in de warme Gästestube te bekomen van ons avontuur, terwijl het buiten voortging met regenen!

Prinz Luitpold Haus - Edmund Probst Haus (Woensdag 25 juli)
Het was 5 graden en stralend weer toen we vertrokken voor onze volgende tocht.
Om geen natte voeten te krijgen in onze natte schoenen deden we afvalbuiltjes over onze sokken.
We liepen flink door aan de frisse schaduwkant van de berg, en rustten om half 10 uit bij een waterval.
Vanaf daar moesten we gaan klimmen tot aan de Laufbacher Eck.
We lunchten op dit prachtige zadel, en waren daarmee niet de enigen.
Na de rust liepen we over de Laufbacher Eck Weg, waar we een kort, steil, gezekerd stukje kregen.
Toen we dichter bij het Edmund Probst Haus kwamen zagen we een hele groep paragliders in de lucht.
Iets na drie uur kwamen we aan bij de hut, die naast de Nebelhornbahn ligt.
Dat bracht veel toeristen boven, maar na 5 uur werd het heerlijk stil boven op de berg.


Edmund Probst Haus - Kemptner Hütte (Donderdag 26 juli)
Vandaag begonnen we de dag met een afdaling naar Oberstdorf, met de eerste gondel van de Nebelhornbahn.
We deden een paar boodschapjes en wilden toen snel mogelijk het dorp weer uit en de bergen weer in.
Het was een hete dag, en de weg door het dal was lang.
Ons eerste doel was de Christlessee waar we in de schaduw uitrustten.
Verder liepen we via Spielmannsau en Oberau Alpe.
Even verder aten we brood langs de Trettach, waar konden pootje baden.
Hierna begonnen we vol goede moed aan de klim.
In totaal moesten we vandaag zo'n 1000 meter stijgen.
Na een stuk bos volgden we de Sperrbach.
We fristten ons hierin nog even op.
We liepen nu verder door een soort klam en bereikten uiteindelijk rond 17 uur de Kemptner Hütte.
De laatste klim van vandaag leidde ons naar onze lager, op de tweede etage.


Kemptner Hütte - Rappenseehütte (Heilbronner Weg) Vrijdag 27 juli
We vertrokken op Wims verjaardag vroeg richting Heilbronner Weg, het beloofde een goede dag te worden.
Het eerste stuk ging vlot. We werden verrast door een groep steenbokken op de rotspunten, heel indrukwekkend.
We aten appels bij een sneeuwplakje vlak voor een gletscher.
Na de gletscher kwamen we bij de Bockkarscharte. Hier begon de Heilbronner Weg.
We besloten onze klettersteigsets aan te doen, om hiermee te oefenen op een niet al te moeilijke route.
We gingen over een bergkam met een staalkabel er bovenop.
Verder ging het, soms met handen en voeten, soms langs kabels.
Zo zigzagden we tegen een steile berg omhoog, en bereikten de Bockkarkopf (2609 m.), en werden beloond met een prachtig uitzicht.
Hierna liepen we verder naar de Socktalscharte, en over nog meer topjes.
Een liggende en een staande ladder moesten ons hierbij helpen.
Uiteindelijk bereikten we de Heilbronner Törl.
We daalden af naar de Große Steinscharte, en vervolgens naar de Rappenseehütte waar we om 17 uur aankwamen.
De Heilbronner Weg was een prachtige ervaring.

Rond de Rappenseehütte (Zaterdag 28 juli)
Terwijl Wim en Steffie zich vermaakten op het terras bij de hut, ging de rest een ochtendwandelingetje maken naar een paar topjes.
We liepen langs de Rappensee af naar de Hochrappenkopf.
We genoten er even van een prachtig uitzicht en daalden daarna af naar het zadel.
Ondanks wat donkere wolken besloten we de Rappenseekopf nog te bestijgen (2469m.)
Het was een steile klim over een kam, die we in een snel tempo deden.
We bleven maar kort staan bij het kleine kruisje en begonnen vervolgens aan een afdeling van een uur.
Terug bij de hut vierden we Wims verjaardag nog een beetje en vertoefden we een tijdje bij de Rappensee.

Rappenseehütte - Mindelheimer Hütte (Zondag 29 juli)
De wekker ging af om 6 uur en enthousiast sprongen we uit bed.
Om 10 over 7 liepen we aan, op weg naar de Mindelheimer Hütte.
We konden hem al zien liggen aan de overkant van het dal, maar toch zou de tocht 5,5 uur duren.
Ons eerste doel was de Schrofenpass, waar we even uitrustten.
Nu moesten we over een heel steil stukje met een diepe afgrond maar wel vrij breed en hier en daar gezekerd.
We kwamen hier veel mountainbikers tegen.
We daalden af tot het laagste punt van vandaag, de Haldenwanger Bach.
Nu moesten we nog anderhalf uur klimmen tot de Mindelheimer Hütte.
We kwamen daar aan om half 1, tijd om te lunchen.
Vanwege een harde frisse wind zaten we de rest van de middag in de Gästestube waar we eindeloos gezelschapsspelletjes deden.
's Avonds werd er vrolijk gezongen door een groep mannen.

Rond de Mindelheimer Hütte (Maandag 30 juli)
Het had de hele nacht geregend en vanochtend was het mistig en koud.
We begonnen onze rustdag daarom in de Gästestube.
's Middags trok het wat open, we trokken onze klettersteigsets aan en liepen naar het begin van de Mindelheimer Klettersteig, over de Kemptner Scharte naar de Kemptner Kopf.
Wim en Steffie vonden het wel genoeg voor vandaag en keerden samen terug.
Met z'n drieën liepen we verder over de graat richting Südlicher Schafalpenkopf.
Voor het eerst konden we proeven aan een echte klettersteig.
We liepen tot de top en keerden daarna terug naar de hut met enthousiaste verhalen over de klettersteig, en het voornemen de rest van de klettersteig ook nog eens te doen.

Mindelheimer Hütte - Fiderepasshütte (Dinsdag 31 juli)
De tocht van vandaag zou maar kort zijn.
We smeerden onze gezichten in met zonnebrandcrème en startten de tocht over de Krumbacher Höhenweg.
Na een tijdje moesten we 200 meter stijgen naar de Fiderescharte, hier kwamen we drie steenbokken tegen.
Het begin van de Mindelheimer Klettersteig konden we hier zien.
Onder ons zagen we de Fiderepasshütte waar we naartoe afdaalden.
Nadat we onze spullen bij de lager hadden gelegd en geluncht hadden begroetten we de drie varkens die achter de hut stonden.
Ook vanmiddag en vanavond hadden we weer eindeloos de tijd om spelletjes te doen.

Rond de Fiderepasshütte (Mindelheimer Klettersteig) (Woensdag 1 augustus)
Op deze laatste dag in de bergen vermaakten Wim en Steffie zich de hele dag in de nabijheid van de hut.
Ze liepen naar een topje van waaruit ze een mooi uitzicht hadden op de Mindelheimer Klettersteig.
De anderen vertrokken met klettersteigsets aan naar boven, naar het begin van de klettersteig.
Er waren meer mensen op weg naar de klettersteig.
Wij waren echter als eerste boven en hadden een geweldige ontmoeting met een paar steenbokken op nog geen 5 meter van ons vandaan.
We begonnen aan de eerste klim via een aantal ladders. We hadden er veel zin en genoten enorm.
Uiteindelijk konden we alledrie de Schafalpenköpfe beklimmen, waardoor we om 12 uur daar stonden waar we eergisteren eindigden.
We aten ons brood en gingen toen weer terug langs alle staalkabels, ladders, beugels en een bruggetje.
Na 8 uur onderweg te zijn geweest voegden we ons weer bij de anderen.
Zij hadden ons af en toe over die mooie bergtoppen zien gaan.

Fiderepasshütte - Mittelberg (Donderdag 2 augustus)
Het was vanmorgen bewolkt en mistig, de bergen waren niet te zien, alsof ze treurden om ons afscheid.
We daalden vlot af naar de Fluchtalpe, terwijl de mist optrok en we weer konden genieten van de mooie bergtoppen.
We rustten even bij een riviertje totdat de oprukkende koeien wat al te nieuwsgierig werden.
Eenmaal in Mittelberg was het erg warm.
We stapten in de bus naar Oberstdorf, waar Martijn nieuwe bergschoenen kocht.
We vertoefden in Oberstdorf totdat het tijd was om de trein te nemen naar Kempten.
Hier moesten we overstappen op de trein naar Augsburg, vanwaar de nachttrein ons terug naar Utrecht zou brengen.