Op 4 juni 2023 ben ik op de fiets onderweg van de Achelse Kluis in de richting van Weert.
Onvoorbereid kom ik ook bij de palen 169 en 170, die in een soort moeras blijken te staan.
Alleen het vinden van paal 169 viel al niet mee. Het toegangspad dat ik vond kwam net niet tot aan de paal, maar ik was al dik tevreden.
Dan was er ook nog paal 170. Het zag er zo makkelijk uit op de kaart, maar het was met afstand de lastigste paal van de dag.
Met behulp van enkele natuurlijke bruggetjes, wellicht door voorgangers achtergelaten, baan ik me een weg door het moeras.
169
169
169
169
170
170
Een hernieuwd bezoek volgt op 12 januari 2024. Jan Rademakers, die ik ken van het geocachen, heeft ons uitgenodigd. Hij denkt dat het genoeg gevroren heeft de afgelopen dagen om de palen nu te kunnen bereiken.
De ijslaag is maar een centimeter dik, maar de palen zijn goed te bereiken. Het water staat niet heel diep en het belangrijkste verschil met de zomer is het gebrek aan begroeiing. Zo kun je tenminste zien waar je naar toe loopt.
Gerda is ook afgereisd naar de omgeving van Budel om ons te vergezellen.
Het paadje is nu ook een stuk makkelijker te vinden. De enige uitdaging is een stuk water tussen paadje en paal, dat hooguit 15 centimeter diep lijkt te zijn.
169
169
169
169
170
170
170
De anderen zijn een stuk lastiger te bereiken.
170-A
170-A
170-B
170-C
170-D
170-E
171
171
171
171-A
171-B
172
172
172-A
172-B
Voor grenspaal 173 bleef ik tijdens mijn eerste bezoek op gepaste afstand, om niet door of langs de akkers te hoeven lopen. Dat vind ik meestal ook prima. Maar Jan, met wie ik op 21 januari 2024 onderweg ben, wil graag een foto bij de paal. Dus doorkruisen we - inmiddels tegen de schemering - de akker, waar toch al tijden geen gewassen op staan.
Iets minder soepel gaat de rit terug naar het station. Enkele meters voorbij ons parkeerplaatsje komen we vast te zitten in de modder, terwijl Jan dit pad toch best goed kent.
Gelukkig heeft Jan ook de nodige connecties in de omgeving, waardoor we binnen een uurtje losgetrokken zijn.
173
173
173
173 (juni '23)
Op 4 juni 2023 bleef ik dus op gepaste afstand van paal 173, maar ook van steen 173-A iets verderop.
Er is ook een 173-B, maar die kan ik vanaf deze kant niet zien. Wellicht eens vanaf Belgische zijde proberen.
173-A
173-A
173-B
173-C
173-C
174
174
174-A
175
175
176
176
176-A
176-B
176-B
We zijn dus bijna aangekomen bij het begin van mijn fietstocht.
177
177
Wellicht door het vroege abdijbiertje op 4 juni vergeet ik helemaal steen 177-A te bezoeken.
Daarvan maak ik op 21 januari 2024 uiteindelijk een foto, want we komen er met de auto langs en Jan wil best even wachten voor mijn fotomomentje.
177-A
177-A
177-A
De reden van mijn fietstocht op 4 juni 2023 was een bezoek aan de Achelse Kluis, waar we hoopten grenspaal 178 te kunnen bezichtigen. Dat zat er helaas niet in, maar ik maak wel van de gelegenheid gebruik een van de muurbouten te fotograferen en een blik over de muur te werpen.
Achelse Kluis vlaggen
Achelse Kluis muurbout
177-B, daar ergens
Jan, die hierboven al enkele malen voorbij kwam, meende een manier gevonden te hebben waarmee paal 178 gemakkelijk benaderd zou kunnen worden zonder rare fratsen zoals over hekken heen klimmen uit te halen.
Ik had daar eigenlijk een beetje een hard hoofd in, maar een kijkje nemen kan sowieso geen kwaad.
De poort die volgens Jan gewoon open staat blijkt dat inderdaad te zijn. Zelfs geen verbods- of waarschuwingsbordjes.
We lopen over de oude bedding van de Tongelreep, hier nog net Warmbeek genaamd, die nu wat meanderend is heraangelegd.
We lopen een lange muur voorbij en dan staan we opeens al oog in oog met de paal.
Alleen een sloot scheidt ons nog van de grenspaal, maar die is enkele tientallen meters verderop eenvoudig over te steken.
178
178
178
178
178
Op 21 januari 2024 ben ik op pad met Jan Rademakers.
Aan het einde van die dag bezoeken we deze paal nog, tussen het hoofdprogramma en station Maarheeze in. Jan wilde dat vanuit Nederlandse zijde proberen, maar ik heb meer fiducie in een benadering vanuit België.
Dat blijkt inderdaad de beste optie te zijn, aangezien het Nederlandse pad voorzien is van privé-bordjes.
Enige jaren geleden liep hier overigens nog gewoon een wandelroute door, volgens mij.
179
179
179-A,B en C
Op 31 januari 2024 kan ik een wandeling maken vauit Borkel, langs drie grenspalen en twee tussenstenen.
Grenspaal 180 staat aan de grensovergang van de Maastrichterweg, de iets minder grote weg van twee autowegen die vanaf Valkenswaard naar België lopen. Er is ook een tussensteen 180-A een eindje verderop waar de grens buigt. Die heeft ergens een ongelukje meegemaakt, want heeft een schuine kop.
180
180
180
180-A
180-A
Verderop buigt de grens naar het zuiden, hetgeen gemarkeerd wordt door tussensteen 181-A
181
181
181-A
181-A
182
182
183
183
Terug op 21 januari 2024 loop ik enkele rondjes langs grenspalen met Jan Rademakers en een kennis van hem, Marcel Vollebregt.
Het rondje "Plateaux" is die dag onze laatste wandeling.
Eerder deze week hadden we contact met de eigenaar van het perceel waar paal 183 op staat. Die is niet zo blij met alle ongenodigde gasten die zomaar zijn terrein oplopen. Wij slaan deze op verzoek voor nu dus over.
Grenspaal 184 is het verst waar we komen. 184 heeft als enige aan twee kanten 184 staan ;-)
Hij is tweemaal verdwenen geweest, maar hopelijk nu wat beter in de grond gezet.
184
184
184
Tombe du Prince de Liège
Tombe du Prince de Liège
185
185
185-A
185-A
In februari 2011 was ik voor het laatst bij deze grenspaal, ver voor ik met een grenspalenhobby begon. De cache die ik hier toen vond naast de grenspaal ligt er nog steeds.
Na onze lunch bij de tegenovergelegen "De Barrier" zetten we deze op de foto.
Er zijn vier tussenstenen onderweg naar 187, die we vandaag niet bezoeken.
186
Op 20 maart 2024, een heerlijke lentedag (en ook officieel de eerste dag van de lente), bezoek ik de vier tussenstenen van grenspaal 186.
Steen 186-A heeft een atypische vorm, waarbij de concensus momenteel is dat dit daadwerkelijk de steen is. 186-B staat een stukje verderop aan de rand van de akker verscholen in een bosje.
186-A
186-A
186-B
186-B
Ook naar steen 186-D, die in een natuurgebiedje staat, zijn de laatste meters prikkelig. Ik heb helaas geen snoeischaar meegenomen.
186-C
186-D
186-D
Weer terug op 21 januari 2024 reden we wel naar grenspaal 187.
Een tijdje terug las ik een krantenartikel waar een foto van deze typisch geplaatste grenspaal in stond. Ik herkende hem ter plaatse meteen.
Je hoeft maar een klein stukje om te lopen om hem te bereiken, maar ik weet niet of dat altijd zo geweest is.
187
187
188
188
188-A
188-B
188-B
189
189
189-A
189-A
189-B
189-B
190
190
190-A
191
191
191
191-A
191-A
192
192
192
192-A