Pieterpad
In de periode van februari 2015 t/m mei 2017 liepen wij het Pieterpad van noord naar zuid. Verdeeld over 9 "blokken" liepen we in totaal 24 dagen, hoofdzakelijk in voor- en najaar.
Pieterburen-Groningen
In plaats van carnaval te vieren besloten we een start te maken met het Pieterpad. Vanuit Eindhoven is het een flinke tocht met treinen en bus, maar 's middags konden we onze tocht beginnen bij stalend weer. Omdat de eerste etappe naar Winsum slechts 11 km is wilden we wat verder doorlopen, tot Garnwerd. Plan was hier te overnachten bij vrienden op de fiets, maar we hadden nog niets geboekt. Dat bleek een slechte keuze, want na een belrondje naar verschillende adressen bleek men niet thuis of zat men al vol.
Gelukkig hadden we ons thuis goed voorbereid op noodgevallen: we hadden pannenkoeken meegenomen. Al lopend aten we die op, op weg naar Groningen, waar ze wel een bedje voor ons hadden. Het laatste stuk liepen we in het donker en om 8 uur kwamen we aan bij ons eerste overnachtingsadres in Noord-Groningen.
Groningen-Haren
Wim was gisteren in Groningen aangekomen met een enorme blaar onder zijn voet, maar dapper gingen we toch op weg. Rustig aan door Groningen, langs het Hoornse meer af naar Haren. We besloten hier de tocht voorlopig te staken, want lopen ging echt niet meer.
Haren-Gasteren
Oktober was het ondertussen en eindelijk vonden we weer eens de ruimte om een vervolg te maken met onze route.
Na een lange rit werd Haren bereikt en behalve etappe 3 afmaken wilden we ook etappe 4 lopen. Een behoorlijke tocht dus, aangezien we niet vroeg konden starten.
We liepen Haren uit en via Appelbergen naar de eerste hunnebedden bij Midlaren. Die kenden we nog van een eerdere vakantie! Welkom in Drente !
In Zuidlaren liep het al tegen het einde van de middag. We liepen stevig door, want snel zou de zon ondergaan en we moesten nog een eind over de heide naar Gasteren. Helaas hebben we van het laatste stuk heide weinig gezien, want de avond was ingevallen. In Gasteren bleek ook nog eens het pannekoekenrestaurant gesloten te zijn en moesten we lang wachten op de bus naar Annen, waar we zouden overnachten. Ook daar bleek niets meer te eten te zijn voor arme zwervers zoals wij. Gelukkig maakte de mevrouw op het adres waar we sliepen nog een maaltje voor ons klaar en konden we toch met volle magen gaan slapen.
Gasteren-Schoonloo
Na een goede nachtrust en een kort busritje vervolgden we vanuit Gasteren de tocht.Over de prachtige heide liepen we naar Rolde, het dorp van Bartje.
Rond lunchtijd waren we bij het boomkroonpad, een kilometer van het Pieterpad af. We aten daar warm en liepen toen omhoog tussen de boomtoppen. De zon was juist doorgekomen en het uitzicht was geweldig. De herfst op zijn mooist! De tocht eindigde voor ons bij camping De warme bossen, waar we een slaapplek hadden boven een recreatieruimte.
Schoonloo-Sleen
Via Schoonloo liepen we het bos in en kwamen zo bij de eerste hunnebedden van vandaag. Bij Schoonoord gingen we weer even van de route af, om een bezoek te brengen aan openluchtmuseum Ellert en Brammert. Een mooi stukje Drente, een prachtige aanvulling op het Pieterpad.
Na dit leuke bezoek hadden we nog een heerlijk stuk wandelen door het bos voor de boeg, met Sleen als eindpunt. Hier overnachtten we weer bij vrienden op de fiets.
Sleen-Coevorden
We liepen vauit Sleen snel de natuur weer in. Bij Dalerveen kwam de zon door en we genoten van de prachtige herfstkleuren. In de middag bereikten we Coevorden en kozen een fijn plekje in het park om te rusten en te genieten van een mooie herfstdag. Na deze pauze bekeken we het mooie stadje en wachten we op broer Ruud en zijn wandelmaatje Wilma, die vandaag hetzelfde traject liepen als wij. We dineerden gezellig samen in Coevorden.
Coevorden-Hardenberg
De laatste etappe voorlopig leidde ons naar Hardenberg. We passeerden schapen en de Drentse Poort en liepen zo Overijssel in! Het was behoorlijk fris en daarom gingen we bij Gramsbergen even binnen bij Mommeriete aan het kanaal, een knus café met bierbrouwerij. Na dit aangename oponthoud vervolgden we een gevarieerde route: Gramsbergen, de scheepsbrug (Hello Sailor), het Engelandsche Bosch met raakpunt Vecht/N34 naar Hardenberg.
Na vijf heerlijke wandeldagen was het tijd om naar Eindhoven terug te keren.
Hardenberg-Ommen
Mei 2016 was voor ons het volgende moment om het Pieterpad voort te zetten. Met prachtig weer liepen we langs de Overijsselse Vecht naar Rheeze. Verderop in het bos schreven we onze namen bij in een Pieterpadboek. We waanden ons even op de top van een berg.
Toen we later weer bij de Overijsselse Vecht waren liepen we even berg op naar een prachtig uitzichtspunt. Na een heerlijke wandeltocht kwamen we in een toeristisch Ommen aan. Na een lekkere maaltijd in het centrum zaten we nog een tijd te genieten in het zonnetje aan het water alvorens we onze bedden opzochten bij weer een fijn adresje.
Ommen-Hellendoorn
Via Besthmen liepen we zo het bos weer in en de Besthemerberg op en nog hoger, de uitkijktoren op, vanwaar we een prachtig uitzicht hadden. Hierna volgden de Archemerberg en de Lemelerberg, van een vlak Nederland was vandaag geen sprake. Het was warm toen we uiteindelijk aankwamen in Helledoorn. Het was nog vrij vroeg en besloten daarom een bezoekje te brengen aan het bakkerij- en ijsmuseum. Dat was een leuk stukje Hellendoorn! Onze heerlijke maaltijd nuttigden we op een fijn terras in Hellendoorn. We konden terugkijken op weer een mooie wandeldag.
Hellendoorn-Laren
Twee etappes zouden we vandaag gaan lopen. Vanaf Hellendoorn gingen we snel weer het bos in, op weg naar de Sallandse heuvelrug.We werden weer getrakteerd op schitterend voorjaarsweer, een mooie natuur en evenzo mooie uitzichten. Verder ging het de Holterberg over naar Holten.
We lunchten naast een pauw, die trots zijn verenpracht liet zien. Na een goede maaltijd wandelden we verder richting Laren. Eenmaal in Gelderland genoten we aan de Horstweg van een ganzenfamilie en van de gastvrijheid langs de weg. Koffie, thee, water, parasol,picknickbank, aan alles was gedacht om het de vermoeide Pieterpadder gemakkelijk te maken. Via landgoed Verwold kwamen we tenslotte moe maar voldaan in Laren aan.
We lieten onze bagage achter op ons overnachtingsadres en gingen eten in Laren.
Laren-Vorden
Een korte etappe vandaag als slot van een mooi lang weekend wandelen. Het weer bleef ons goed gezind en na een goede nachtrust in Laren waren we weer op en top fit voor dit stukje naar Vorden. Na een korte rust bij kasteel Den Bramel (in ieder geval lieten we de voeten even rusten) bereikten we na drie uurtjes Vorden.
Vorden-Zelhem
Een grote sprong naar het najaar hadden we weer gemaakt. Een lang weekend zouden we gaan wandelen, te beginnen in Vorden.Het was nog grauw en de straten waren nat toen we begonnen, maar het was droog, dus we klaagden niet op deze herfstdag. Via het kasteel wandelden we de natuur in. Bij Linde bezochten we de Kapellebult. Appels en peren in mandjes kwamen we tegen en na een mooie herfstwandeling kwamen we in het dorp van Smoks Hanne aan. Het verhaal van Smoks Hanne en de prachtige mistbank vroeg in de avond maakten de herfstsfeer compleet.
Zelhem-Braamt
Stralend weer was het vanmorgen toen we naar buiten keken. Na een goed ontbijt liepen we via IJzevoorde naar kasteel Slangenburg, een prachtig kasteel dat weerspiegelde in het water eromheen. Ook de binnenplaats werd even bezocht. Bij 't Onland vonden we een plekje onder een grote walnotenboom om onze lunch te nuttigen. De Oude IJssel was ons volgende rustpunt. Lang bleven we er echter niet, want we wilden verder naar Warm, waar het ondertussen ook echt warm was.
In Braamt aangekomen bleek onze gastvrouw niet thuis, alleen hond Gijs was er en die heette ons welkom. In de tuin wachtten we samen met Gijs tot het baasje er weer was. Omdat het nog vroeg was en Zeddam onze aandacht trok, liepen we daarheen. We bezochten de rosmolen en de torenmolen alvorens het pannenkoekenhuis binnen te gaan voor een lekker avondmaaltje. Op de terugweg naar ons huisje-voor-één-nacht werden we vergezeld door grote vluchten ganzen in de lucht.
Braamt-Millingen a/d Rijn
Een flinke etappe stond ons vandaag te wachten, met een stukje buitenland erin. Voor wat extra inspanning beklommen we de uitkijktoren op de Hulzenberg, vanwaar we een enorm uitzicht hadden. We liepen hierna Duitsland in naar Elten, waar we op een bankje onze lunch aten. Weer in Nederland kregen we misschien wel het lastigste stukje Pieterpad, namelijk het stuk langs het Bijlandsch Kanaal van Spijk naar Tolkamer, waar we de drukke weg moesten delen met veel (vracht)verkeer. Na Tolkamer kregen we weer rust en om drie uur konden we met het veer naar de overkant.
We zochten ons prachtige onderkomen voor de komende nacht op, lieten onze tassen daar achter en liepen toen terug naar het water om daar te gaan eten.
Millingen a/d Rijn-Groesbeek
Leuth was ons eerste doel vandaag, een wederom droge dag, maar wel met een jas extra. Na Leuth gingen we Duitsland weer in en kwamen we door Zyfflich. Daar bleken ooievaars te wonen. We werden getrakteerd op een prachtige herfstkleurenpracht voor we bij Beek Nederland weer binnen gingen. De volgende traktatie waren tamme kastanjes en als je bergop loopt is dat gemakkelijk rapen. Zo kwamen we al rapend op Mergelpe aan, met weer een mooi uitzicht.
Verder liepen we door bos en veld op weg naar Groesbeek. Vlak voor we daar aankwamen moesten we de paraplu's erbij pakken, want we kregen een buitje op ons hoofd. In Groesbeek namen we de bus naar het station, een mooi lang weekend zat er weer op.
Groesbeek-Gennep
Nog geen week na ons lange weekend keerden we terug naar Groesbeek, ditmaal voor één zondagse etappe naar Gennep.We liepen vanaf de bushalte Groesbeek door en het bos in. Daar waar we bij de velden uitzicht zouden moeten hebben zagen we niets, want het was heel mistig. Zo liepen we Limburg in.Na een stuk bos kozen we voor de oude pieterpadroute, over de Nederlands-Duitse grens en zo naar Gennep. Daar waren we nog nooit geweest en dat bleek een verrassend mooi plaatsje. We hadden nog tijd om de Sint Martinustoren te beklimmen en een rondje door Gennep te lopen, voor we de bus terug namen.
Milsbeek-Vierlingsbeek
Nadat we de vorige keer bij Milsbeek gekozen hadden voor de oude route wilden we toch graag ook het nieuwe deel van Milsbeek naar Gennep lopen. Nog net op de valreep in 2016 vonden we nog een geschikte dag voor deze tocht, in winterse omstandigheden. Er lag rijp, wat tot mooie plaatjes leidde, vooral op het eerste deel, via het Genneperhuis naar Gennep. In Gennep gingen we even ergens binnen voor een warme kop soep, want buiten lunchen zat er even niet in met deze temperatuur.
Ook na Gennep bleef het erg mooi, met veel bossen met prachtige lichtinvallen. Dat we onderweg een paar keer verkeerd liepen deerde ons niet. Het Quin in nationaalpark de Maasduinen was schitterend.
Zo kwamen we aan in Afferden, waar we met de pont overgezet werden, de Maas over, Noord-Brabant in, voor het laatste stuk naar Vierlingsbeek. Hier konden we de trein instappen op weg naar huis, tevreden terug kijkend op een mooie winterwandeling.
Vierlingsbeek-Swolgen
Het voorjaar was weer aangebroken, tijd om het Pieterpad te hervatten.Op een heerlijke zonnige dag vertrokken we vanuit Vierlingsbeek langs het afleidingskanaal af naar Holthees. Bij de kapel maakten we een korte stop en daarna gingen we verder naar Smakt.
Door bos en over hei kwamen we bij de rosmolen, een prachtige plek voor de lunch.Hier hebben we een hele tijd zitten genieten.
Na nog een mooi stukje bos bereikten we Wanssum en volgden we de Groote Molenbeek naar Meerlo. Hier namen we even de tijd voor een korte pauze onder de stralend blauwe hemel. Mooi op tijd kwamen we in Tienray aan, waar we tot rust konden komen bij de kruisweg. De Lourdesgrot werd ook nog even bezocht, voordat we gingen eten. Na een prima maaltijd deden we het laatste stuk van de etappe, namelijk naar Swolgen, waar we deze nacht zouden slapen.
Swolgen-Venlo
Behoorlijk fris was het vanmorgen bij de start, de handschoenen gingen zelfs aan. Maar het was heerlijk om te lopen. We werden al meteen opgehouden door een kudde Schotse Hooglanders die het Pieterpad overstaken. Minutenlang hebben we staan kijken hoe ze aan ons voorbijtrokken, voordat wij door het hek konden om onze tocht te vervolgen.
Na een mooi pad door de Maasvallei liepen we langs Lottum af naar buurtkapel Houthuizen.
Bij Broekeind kozen we voor het mooie pad door de natuur in plaats van de weg te volgen. Hier lunchten we ook meteen, tussen de bloemen en planten. Na de lunch waren we snel in Grubbenvorst, waar we een kop thee dronken op een terras. Het veer bracht ons daarna naar de andere kant van de Maas. De Maas moesten we volgen, maar we kregen hier nog een verrassend stukje door Het Vorst en verderop een ommetje langs de kapel van Onze Lieve Vrouwe Van Genooi. Uiteindelijk leidde het pad langs de Maas ons Venlo in, waar we niet de enigen waren. De Venloop was er bezig, dus het was er flink druk. Voor ons eindigde de route voorlopig hier, we namen de trein terug naar huis.
Venlo-Swalmen
Dichter bij huis is het niet zo'n probleem om maar één etappe te lopen, de reistijd naar Venlo is maar kort. Dat deden we dus deze zondag. Venlo uit, de natuur in, om via Abdij Ulingsheide bij Tegelen aan te komen. We gingen een heuvel op en hadden een mooi uitzicht. Even verder kwamen we op de grens van Nederland en Duitsland en die grens volgden we een hele tijd door het mooie Nettetal. Na dit hele mooie bosrijke gebied met flinke hoogteverschillen mochten we de Swalm gaan volgen, wat zeker ook geen straf was. We genoten extra lang van die mooie rivier door het bos door er te lunchen, gezeten op een boomstam aan het water.
We pikten nog een extra stukje Swalm mee via een paadje over een veld. De Swalm bleef maar meanderen tot in Swalmen, waar we de trein terug naar huis namen. Het was weer een mooie wandeldag!
Swalmen-Montfort
Ons plan was om met nog één extra lang weekend het Pieterpad af te ronden. We startten dus vandaag in Swalmen,met volgens de borden nog 83 kilometers te gaan.Na kasteel Hillenraad wees een beertje ons de weg in het bos.Na Boukoul moesten we de N280 over en we realiseerden ons eens te meer dat we zoveel natuur te zien krijgen tijdens het Pieterpad en dat drukke wegen alleen af en toe overgestoken moeten worden. Zo liepen we aan Roermond voorbij, dat we rechts van ons lieten liggen en wat ons weer meer natuur bood. Via Melick gingen we naar Sint Odiliënberg. Hier maakten we een klein ommetje naar de prachtige basiliek, die helaas alleen van buiten te bezichtigen was. In Sint Odiliënberg lunchten we, gezeten op een muurtje, nog lekker in de zon. Die lunch duurde wellicht net iets te lang, want vlak voor we in Montfort waren begon het te gieten. Aan de rand van het bos trokken we onze regenkleding aan om het laatste stuk te trotseren. Opdrogen konden we mooi in de supermarkt, met een kopje thee en koffie. Toen we weer buiten kwamen was het alweer droog. We liepen nog wat rond door Montfort voordat we ons overnachtingsadresje opzochten. Hier werd voor ons een koninklijk driegangenmenu bereid, dus we hoefden er niet meer uit vandaag.
Montfort-Sittard
Na weer een goede nachtrust en een goed ontbijt verlieten we Montfort bij zijn kasteelruïne. In het natuurgebied hadden we een ruim overzicht over de route en zwaaiden we naar collega-Pieterpadders, die we gisteren ook al hadden ontmoet. Rond tien uur hadden we zicht op Echt, maar wij liepen door naar Slek. Nadat we bijna de spoorbaan aan konden raken liepen we langs de Middelsgraaf. Hier was hard gewerkt aan de herinrichting van het riviertje, zodat het eromheen nog wat kaal was. Zeker de moeite waard om hier nog eens te komen als de natuur zich weer een beetje ontwikkeld heeft. Bij Heide kwamen we dan toch maar eens de man met de hamer tegen, maar dat was geen probleem. Even vrolijk als altijd liepen we verder.
Vlak na Heide lunchten we aan een picknicktafel en daarna mochten we nog maar eens Duitsland in wandelen. Van een vogelspotter kregen we nog een lesje nachtegalen herkennen dus nu weten we ook weer waar precies ze zitten in dit gebied.
Net na Issenbruch begon het te regenen. We bleven even staan schuilen onder het viaduct en dat bleek een goede keuze, want het was snel weer droog. Over de grens balanceerden we naar Millen.We hadden even een blik willen werpen op ruïne huis Millen, maar dat bleek op een afgesloten terrein te liggen. de zon kwam door terwijl we langs de Geleenbeek lopend bij Sittard aankwamen.De Geleenbeek bracht ons op een aangename manier tot aan het centrum, dat zeker de moeite van het bekijken waard was.We aten midden in het centrum en zochten toen onze slaapplaats op, wat ons nog een mooi avondwandelingetje opleverde door het stadspark.
Sittard-Strabeek
Vanmorgen liepen we eerst terug naar het centrum, want we wilden wel de hele route gevolgd hebben. Vandaag zou het veel klimmen en dalen worden en dat begon al in Sittard. Via zeven voetvallen en de Rosakapel beklommen we zonder te vallen de Kollenberg.Het uitzicht boven was mooi, het weer ook en de holle wegen bovenop zo'n berg, dat blijft toch iets bijzonders.Ook na Windraak bleef het dalen en stijgen.
We liepen door tot de kapel van Puth, om daar wat te rusten, Pieterpadders tegen te komen en twijfelaars de goede kant op te wijzen.We daalden af naar kasteel Terborgh en nadat we bij Spaubeek het spoor over waren gegaan bekeken we even Huis ten Dijcken.Over een mooie holle weg door het Spaubekerbos kwamen we bij een geologisch monument, waar we besloten de lunch te nuttigen. Even verderop op de berg herkenden we het modelvliegveld, waar we ooit eerder waren geweest. We kregen nu wijdse uitzichten en werden even later verrast door het mooie Terstraten, waar de tijd stil lijkt te hebben gestaan.
Een grote haas kwam er nog op ons pad, een creatief project na een spijtig verlies van een mammoetboom.De haas wees ons de weg door het ons bekende Ravenbosch en zo kwamen we op tijd in Broekhem aan, waar ons overnachtingsadres was. Na een lekkere douche kuierden we naar Valkenburg, waar we met broer en zoon zouden eten. We vielen met onze neus in de boter, want er bleek ook nog eens meifeest te zijn die avond.
Na een fijn ommetje door Valkenburg namen we op het station afscheid van elkaar. Wij bleven hier achter, morgen zou de finish zijn.
Strabeek-Pietersberg
Volle bak was het op ons overnachtingsadres en we aten gezellig samen met de andere wandelaars. Het was stralend weer, het beloofde warm te worden. We waren op tijd weer onderweg, de Geul over naar Terblijt. Daar daalden we af, de groeve in en maakten zo een ommetje, dat zeker de moeite waard was. De Bemelerberg gingen we over, langs mooie groeves, afdalend naar Maastricht. Na al dat moois was het wel even doorbijten op de saaie rechte weg Maastricht in, maar de route van vandaag was niet zo lang, dus dat kon er wel bij. Vanaf het station werd het weer interessanter en ook drukker. Achter de Onze-Lieve-Vrouwebasiliek nuttigden we onze lunch, als versterking voor het laatste stukje: de beklimming van de Sint Pietersberg. De hele Pieterpadroute hebben we gelopen op een GPS-track deze bevatte nog het oude eindpunt. Gelukkig wezen de markeringen ons de weg en waren we zo slim om daar gevolg aan te geven, zodat we even later, tegelijk met twee zoekende dames, het splinternieuwe eindpunt bereikten.
Dat was toch even een mooi momentje. We hadden een schitterend uitzicht op de groeve en hij bleek ook nog eens open te zijn gesteld voor publiek. Heel veel kilometers hadden we nog niet gelopen, dus daalden we af de groeve in, om aan de andere kant weer omhoog te klauteren, zodat we nog aan het oude eindpunt van het Pieterpad voorbij zouden komen. Vlak voor dat punt sloeg het noodlot toe, Yvette struikelde over een steen, kwam hard op haar hoofd neer en lag een kwartier voor pampus op het pad. Twee hulpvaardige Belgen verleenden eerste hulp en na een kwartier konden we, met enige ondersteuning van hen, het laatste stukje naar Chalet Bergrust afleggen. Na een lange pauze daar konden we gelukkig op eigen kracht naar de trein en naar huis, met hoofdwond en lichte hersenschudding. Maar dat was na de finish, het Pieterpad zelf was vlekkeloos verlopen! 594 kilometers dwars door Nederland, met prachtige herinneringen!
