Grenslandpad

In de periode van oktober 2017 t/m november 2019 liepen wij het Grenslandpad van west naar oost. In totaal 18 etappes liepen we, vooral in voor- en najaar, in oktober 2018 jammerlijk lang onderbroken door een gebroken knieschijf na een struikelpartij, onderweg naar weer een etappe.
De grens overschreden we of raakten we in totaal 27 keer.

19-10-2017	Sluis	St Laureins	28 km	etappe 1
20-10-2017	St Laureins	Philippine	29 km	etappe 2
21-10-2017	Philippine	Terneuzen	21 + 10 km	etappe 3
22-10-2017	's Heerenhoek	's Gravenpolder	21 1/2 + 5 km	etappe 4
07-04-2018	's Gravenpolder	Krabbendijke	27 km	etappe 5
08-04-2018	Krabbendijke	Bergen op Zoom	25 km	etappe 6
15-04-2018	Bergen op Zoom	Essen	17 km	etappe 7
06-04-2019	Essen	Achtmaal	18 km	etappe 8
07-04-2019	Achtmaal	Rijsbergen	21 km	etappe 9
28-04-2019	Rijsbergen	Ulvenhout	20 km	etappe 10
05-05-2019	Ulvenhout	Alphen	20 1/2 km	etappe 11
15-06-2019	VAlphen	Esbeek	24 1/2 km	etappe 12
14-09-2019	Esbeek	Reusel	25 1/2 km	etappe 13
05-10-2019	Reusel	Eersel	38 km	etappe 14
20-10-2019	Eersel	Valkenswaard	19 1/2 km	etappe 15
27-10-2019	Valkenswaard	Hamont	32 km	etappe 16
17-11-2019	Hamont	Stramproy	29 km	etappe 17
18-11-2019	Stramproy	Thorn	19 km	etappe 18

Sluis - St Laureins
Na het Pieterpad was het Grenslandpad onze grootste wens. We wilden graag starten op het punt dat het moeilijkst bereikbaar is: Sluis. Omdat deze plaats met het openbaar vervoer wel te bereiken is maar ook heel veel tijd in beslag neemt, werden we door een familielid heel netjes met de auto daar gedropt. De rit was toch behoorlijk lang, maar ondanks dat zouden we meteen een flinke etappe van 28 km lopen.
In Sluis stond een keurige wegwijzer die de richting van het grenslandpad aangaf en al snel mochten we met een zelfbedieningspont het kanaal over. We liepen door het wijdse landschap langs zonnebloemen, klaprozen en suikerbieten. We deden Aardenburg aan, waar we aan onze chauffeur herinnerd werden, die gek is op kikkers. Ons einddoel van de dag was een heerlijk bed and breakfast bij St Laureins.




St Laureins - Philippine
Vanmorgen werden we getrakteerd op een prachtige regenboog. We mochten nog een paar keer met een zelfbedieningspont het water over.
De wind waaide flink, terwijl wij door het open landschap langs de kanalen liepen. Een afslag naar links vlak voor het Isabellagemaal zorgde uiteindelijk voor wind in het andere oor, wat een welkome afwisseling was. We eindigden vandaag in Phillippine tussen de mosselen. Ook hier hadden we een overnachting geregeld.




Philippine - Terneuzen
De dag beloofde weer mooi te worden. De donkere luchten zorgden voor een prachtig decor in het natuurgebied Braakman-Zuid.
In Terneuzen aangekomen namen we de bus onder de Westerschelde door naar Middelburg, want daar zouden we overnachten. Met de trein reden we nog even naar Vlissingen, om van de zee te genieten. Ook Middelburg werd nog met een bezoek vereerd en zo liepen we 10 bonuskilometers en hadden we een heerlijke dag.




's Heerenhoek - 's Gravenpolder -
In 's Heerenhoek ging de tocht vanmorgen weer van start. Via 't Vlaandertje liepen we naar Nisse, met regenbroeken aan, want het gras was behoorlijk nat. Het was stil in Nisse en na Nisse liepen we door naar de Zwaakse Weel. We kruisten de museumspoorlijn die we herkenden van een eerdere rit met de hele familie. De tocht zou eindigen net voorbij de mooie molen De Korenhalm in 's Gravenpolder. Daar wilden we de bus naar Goes nemen, want ons lange wandelweekend zat erop. Helaas blijkt het busvervoer in Zeeland niet zo vriendelijk te zijn voor de toerist, want zonder speciale Zeelandkaart komt hij je niet eens ophalen. Na een hoop gebel en gedoe besloten we de 5 km naar Goes ook nog maar te lopen, door de regen.




's Gravenpolder - Krabbendijke
De wintermaanden hadden we overbrugd met het lopen in eigen omgeving: het Hertog Hendrikpad. Nu was het weer tijd om het grenslandpad voort te zetten dus bracht de trein ons naar Goes en konden we met de aangeschafte Zeelandkaarten met de bus naar 's Gravenpolder. Het weer was prachtig en we genoten van het weidse uitzicht over de Westerschelde. Hansweert bracht ons herinneringen aan een eerdere fietsvakantie. Na Kruiningen en nog meer uitwaaien langs de Westerschelde eindigden we in Krabbendijke, waar we sliepen bij een neef van Jacques Vriens




Krabbendijke - Bergen op Zoom
Na de Westerschelde was vandaag de Oosterschelde aan de beurt. We genoten weer van de mooie uitzichten over het water. We passeerden vandaag een grens, namelijk die van Zeeland naar Brabant, duidelijk te herkennen op het landweggetje waarover we liepen: de bestrating veranderde van kleur. In Bergen op Zoom namen we de trein terug naar huis. Vanaf nu zouden de bereikbaarheid en afstand naar de startpunten eenvoudiger zijn.




Bergen op Zoom - Essen
Een week later kwamen we alweer toe aan de volgende etappe, meteen de laatste van dit voorjaar. Het landschap was flink veranderd in vergelijking met de etappes door Zeeland, met al zijn wijdsheid. We bereikten natuurpoort Kraaijenberg en liepen weer eens door een bos. En eindelijk vandaag passeerden we ook weer eens de grens met België, om in Essen uit te komen, waar een trein ons terug naar Roosendaal bracht.




Essen - Achtmaal
Toen we in oktober op weg naar het station waren voor een weekendje Grenslandpad maakte een suffe struikelpartij na 1 kilometer een einde aan de pret: knieschijf gebroken, voorlopig uitgerangeerd. Nu, op 6 april, op de dag af 6 maanden na de val, gingen we weer op weg voor zo'n zelfde weekend. Best spannend, want zoveel had die knie nog niet gelopen.Het ging echter goed en de 18 km bleken niet te veel te zijn. We logeerden op een prachtig plekje nabij Achtmaal, waar we fietsen mee kregen om in Achtmaal te kunnen gaan eten.




Achtmaal - Rijsbergen
Vanmorgen namen we afscheid van de piepjonge poesjes in het huis en van de lammetjes aan de overkant in de wei.Het was een prachtige dag en we genoten van de mooie bomenlanen en bossen. Onderweg werden we nog even herinnerd aan Vincent van Gogh, door middel van een uitspraak van hem, gezet op een grote ronde kei. Rijsbergen was het eindpunt van een geslaagd wandelweekend.




Rijsbergen - Ulvenhout
Vanmorgen startten we bij de St Bavokerk in Rijsbergen, voor onze tiende etappe. Het duurde niet lang of we waren alweer buiten de bebouwing. Na een half uurtje liepen we over de oude Trambaan, zonder rails en zonder tram, dus veilig te belopen. De brem stond in bloei,runderen en paarden lachten ons toe en de rood-witte markering leidde ons verder door het bos. We vonden daar een prachtig picknickbankje met zicht op een vogelwoning in vol bedrijf. Puur genieten! De lunch hadden wij mooi op tijd genoten, want even later ging het regenen. De natuur werd er echter niet minder mooi van. Na de Hubertuskapel ging de tocht door het prachtige Patersmoer. Bij de bushalte aan de Geersbroekseweg gingen de regenbroeken uit. Na een paar minuten werden we netjes door de bus meegenomen.




Ulvenhout - Alphen
Vandaag werd een tocht met natuur in het kwadraat. Eindeloos liepen we door bossen, kletsend, zwijgend, luisterend en vooral genietend. Bij recreatieplas 't Zand ging één paar schoenen uit om heerlijk met blote voeten door het water te waden. Een stukje blotevoetenpad werd het zo. De voeten droogden in het zand en op het gras weer op en konden opgefrist weer de schoenen in voor het laatste stukje tocht van die dag.




Alphen - Esbeek
De tocht van vandaag leidde ons over landgoed De Hoeven, met prachtige bomenlanen. Er moest een blokje om gelopen worden om Nieuwkerk aan te doen en een half uur later kwamen we bij natuurpoort Rovertsche Leij. We genoten van het mooie riviertje door het bos en het vele vingerhoedskruid. In Esbeek werden we opgewacht door een pa en ma met zoontje en koffer, al jaren aanwezig blijven ze daar altijd maar staan, de tijd stop gezet. Een prachtig tafereeltje in Esbeek.




Esbeek - Reusel
Na een zomerstop, waarin we overigens naast fietsen ook flink gewandeld hebben, maar nu in de Zillertaler Alpen, ging het grenslandpad vandaag weer verder. Het was stralend weer toen we Esbeek uit liepen, een paar extra kilometers makend om weer op de route te komen. "Wie thuis is in de natuur, is nooit meer alleen"riep een bank ons toe. En zo voelt het ook steeds weer als we op tocht gaan. Maar we zijn dan steeds ook weer zo dankbaar dat we dat met z'n tweeën doen, dat is toch zeker minder alleen. We ontmoetten vandaag weer regelmatig een grenspaal, maakten kennis met kafferkoren en liepen door mooie bomenlaantjes.De hei stond in bloei en ook de grassen tierden welig. Het Zwartven stond droog, maar het Beleven bleek gelukkig een dankbaar toevluchtsoord voor dorstige vogels. Zo kwamen we uiteindelijk aan in een zonovergoten Reusel, waar we de bus naar Eindhoven namen.




Reusel - Eersel
Vanwege het beperkte busvervoer zouden we vandaag een extra lange etappe lopen. In plaats van te stoppen in Witrijt zouden we doorlopen naar Eersel. We zaten al weer snel in de natuur en werden getrakteerd op talrijke paddenstoelen, vooral ook veel vliegenzwammen. Na de lunch op een bankje in het bos kwamen we snel bij de abdij van Postel aan. We gingen Nederland weer in en na een mooi stukje natuur bij Witrijt staken we de weg over om de Cartierheide op te gaan. Daar waar we rechtsaf sloegen, van het grote pad af een soort dijkje op werd het echt sprookjesachtig mooi. Vliegenzwammen zover als je kon kijken, te veel om allemaal te fotograferen. Ieder groepje paddenstoelen lokte weer een uitroep "O, wat prachtig" uit. Ogen te kort om ze allemaal te zien! Kennelijk krijg je ook veel energie van die mooie vliegenzwammen, want na een stevige tocht, waarbij we ook nog Eersel doorkruisten, kwamen we nog niet eens zo moe aan bij het busstation. Het niet te warme weer speelde daar ook wel in mee. Toen we een tijdje later in Eindhoven uit de bus stapten voelden we echter zeker wel dat we flink gelopen hadden vandaag, de beentjes waren verstijfd. Eenmaal thuis hadden we er bijna een hele marathon op zitten.




Eersel - Valkenswaard
Opgewekt stapten we een paar weken later weer uit de bus in Eersel voor een tochtje naar Valkenswaard. Al gauw begon het te regenen, eerder dan verwacht, en dat hield niet meer op voor Valkenswaard. Met regenbroeken aan en paraplu boven het hoofd bleven we lekker droog en ons humeur leed er niet onder. Via Steensel ging de route naar Broekhoven en we werden nog steeds vergezeld door vele vliegenzwammen. Omdat het nat was aten we wat bij camping Heierhof, waar de struisvogels zich niet lieten kennen door een beetje nattigheid. Een eind verder hielden we nog een pauze in een hooihuiske. Ook de Valentinuskapel bood nog even een droog moment en daarna liepen we door een stukje Malpie naar de Venbergse watermolen. Vanwege de bus in Valkenswaard stopte hier vandaag onze route.




Valkenswaard - Hamont
Een week later waren we weer terug bij de Venbergse watermolen en nu gingen we dwars door de mooie Malpie. Eens een keer niet op de fiets en daardoor van het bekende fietspad af, wat een mooie nieuwe kijk op de Malpie gaf voor ons. Tot ons groot genoegen waren er nog steeds van die mooie vliegenzwammen. Bij de Achelse kluis zochten we een bankje uit om onze lunch te nuttigen. Daarna vervolgden we onze weg België in, tot de grafheuvels ten noorden van Hamont. Of we hier de goede richting kozen zullen we nooit weten, maar we volgden het enige rood-wit, naar rechts. Dat week af van onze route op de GPS, maar het was wel prachtig, steeds over onverharde paden. Zo werd de route van vandaag wel een stuk langer, want we leken niet in Hamont te komen en onze enige busmogelijkheid was in Budel-Schoot. We liepen door tot aan het kanaal en besloten dat punt als startpunt voor de volgende etappe te onthouden. Nu bogen we terug naar Hamont, over de (oude) grenslandpadroute. We werden vergezeld door een fijn zonnetje, de omgeving was mooi, dus het was geen straf. In Hamont bleek het kermis te zijn, maar wij gingen door naar Budel-Schoot. We kozen daar voor de bus naar Weert,van daar uit de trein naar Eindhoven.




Hamont - Stramproy
Drie weken geleden eindigden we in Hamont, vandaag gingen we daar weer van start. De gekleurde herfstbomen staken prachtig af tegen de strakblauwe lucht. We liepen het stuk naar het kanaal, via een iets andere route, wat meer onverhard. Dat kanaal volgden we een hele poos, tot we linksaf het bos in gingen. We lunchten aan een picknicktafel op de Lozerheide en liepen daarna door naar de sluis bij Lozen. We wandelden Nederland weer in en genoten van de heerlijke omgeving. Op een gegeven moment liepen we in een waterrijk gebied over een pad langs een watertje, door ons al snel het beverpad genoemd. Talrijke bomen waren daar al door bevers onder handen genomen. Het enige dat we niet zagen was de bever zelf. Na weer een flinke tocht kwamen we nog mooi op tijd in Stramproy aan.




Stramproy - Thorn
Gisteren waren we naar huis gereisd omdat de weersvoorspelling voor deze dag niet goed was. Vanmorgen besloten we toch de laatste etappe te gaan lopen, met de regen leek het mee te vallen. Helaas startten we later dan gehoopt in Stramproy, door vertraging van de bus. Algauw begon het te miezeren, wat na een tijdje over ging in gestage regen. We hielden ons echter weer droog met regenkleding en plu en één van de vele kapelletje bood onderdak voor onze lunch. We bleven genieten van de mooie omgeving en de prachtige herfstkleuren. Nog steeds in de regen bereikten we Thorn, waar we nog een extra rondje liepen om het mooie witte stadje te bewonderen, voordat we ons grenslandpad afsloten in het pannekoekenhuis bij de kerk. 450 kilometers verwijderd van Sluis en vele mooie indrukken rijker.