---

Bergen op Zoom - Steenbergen
Vandaag was een mooie dag om te beginnen aan dit pad. De zon scheen, de trein reed, niets kon ons meer tegenhouden. Vanaf station Bergen op Zoom moesten we eerst 3 kilometer lopen naar het startpunt. We waren echter zo het stadje uit. Voorbij de tunnel onder de weg door werden we verwelkomd door een stralend herfstbos. Bij het Klimbos begon de route echt, op een punt dat we al kenden van het Grenslandpad. We gingen in noordelijke richting door het bos, gingen een viaduct over en mochten even later een stukje langs de Moervaart lopen. Met de zon en de wind in de rug werd het warm en kon er een laagje kleding uit. Een volgend hoogtepunt was de Bergse Heide, waar we wat verderop in het water twee mannen zagen zwemmen. De ene riep naar de andere dat hij het niet koud had. De buitentemperatuur was rond de 10 graden. Wij hielden het lekker droog en kuierden verder door het bos tot we bij een splitsing kwamen bij een viaduct. We besloten van de route af te wijken en richting LAW 5 te volgen, het viaduct over, want we wilden graag naar fort De Roovere. De route op onze GPS liet ons eerst een mooi ommetje maken door het bos, maar uiteindelijk bereikten we toch het fort, via de Mozesbrug. We kenden de plek al, maar het is er zo mooi dat we er graag nog eens kwamen. Deze plek was zelfs onze inspiratiebron om aan het Floris V-pad te beginnen. We lunchten in het zonnetje en met hernieuwde krachten bestegen we daarna de uitzichttoren Pompejus. Na genoten te hebben van het uitzicht daalden we weer af en liepen aan de westzijde het fort weer uit. Even later kwamen we erachter dat we terug naar het viaduct moesten om weer aan de andere kant van de snelweg te komen. Het werd dus een flink ommetje, maar zeker de moeite waard. Terug op de t-splitsing konden we de juiste route weer vervolgen. We stapten stevig door, want in november gaat de zon al vrij snel onder.We gingen nu door een landelijk gebied, zagen een witte reiger en heel veel ganzen. Af en toe was het erg drassig en modderig en we hadden een aantal smalle hekjes als hindernissen. In het laatste stukje bos zaten we een paar minuten op een bankje, maar veel tijd om te rusten gunden we onszelf niet, de zon was al flink aan het zakken. Om half 5 bereikten we Steenbergen, netjes op tijd. Ons diner scharrelden we bij elkaar in de supermarkt, waarna we met bus en treinen huiswaarts keerden.




Steenbergen - Dinteloord
Een weekje voorjaarsvakantie, waarin we besloten vijf Floris V-wandeldagen in te lassen, om zo eens een beetje op weg te komen. Trein en bus brachten ons naar Steenbergen, waar we startten met de tweede etappe. Eenmaal Steenbergen uit kwamen we snel bij het gereconstrueerde fort Henricus, waar we even op de uitkijk gingen staan. Aan de Steenbergsche Vliet vonden we een prachtige picknickplek in de zon. Tijd voor de lunch! Via De Heen kwamen we bij Benedensas. Ook hier weer een uitkijkpunt en verder een prachtige sluis met een bijzondere oversteek voor voetgangers. Aan de andere kant vervolgden we onze weg naar Dinteloord, waar we naar de bushalte liepen. We zouden overnachten in Numansdorp. We hadden daar een fijn overnachtingsadres bij vrienden op de fiets en aten onze buiken rond in eetcafé Gewoon.




Dinteloord - Numansdorp
's Morgens stonden we bij de bushalte bij Numansdorp te wachten op de bus die ons terug naar Dinteloord zou brengen , om daar de volgende etappe aan te vangen. Helaas waren er deze ochtend problemen met de bussen vanwege werkzaamheden aan de Heinenoordtunnel en na een uur wachten en een paar tevergeefse liftpogingen besloten we deze etappe maar andersom te lopen. Te voet dus van Numansdorp naar Dinteloord, met windkracht vier uit het zuidwesten, dus dat werd behoorlijk bikkelen, vooral op de Haringvlietbrug. Onze capuchons boden gelukkig wat bescherming tegen de koude wind. Halverwege de brug, bij de driesprong, kwamen we een groepje kippen en hanen tegen, op weg naar.....we hadden geen idee. Bij de Volkeraksluizen aangekomen keken we even rond vanaf de uitkijktoren, om daarna snel onze weg te vervolgen richting Willemstad. Bij de haven vonden we een bankje met mooi uitzicht op de boten en daar genoten we van onze lunch. Niet langer dan nodig was, want de wind maakte het fris. Willemstad bekeken we vooral vanaf de bastions. Na dit aangename stukje Willemstad traden we de wind weer tegemoet, op weg naar Helwijk, dan de A59 over en via een lange dijk richting Dinteloord. Via de Prinslandsebrug bereikten we de Postbaan, die ons het laatste stukje naar Dinteloord bracht. Van verre hoorden we de carnavalsoptocht voorbij trekken. Juist toen we in Dinteloord aankwamen was de optocht voorbij. Op het parkeerterrein bij de bushalte stonden alle prachtige wagens bij elkaar te pronken. De bus kwam keurig op tijd en bracht ons netjes weer terug naar Numansdorp. Vandaag werd er gegeten bij Tast Toe, waarna we via een mooi verlichte kerk terug naar ons logeeradres liepen.




Numansdorp - 's Gravendeel
Na een hartelijk afscheid van onze gastvrouw startten we de volgende etappe bij de dorpshaven, die we herkenden van de fietstocht naar Texel. Het was erg mistig, veel uitzicht was er niet. We zochten het dus maar dichtbij: schapen, paardjes, kangoeroe, beesten genoeg onderweg. De wind was in kracht gehalveerd en bovendien hadden we hem in de rug, wat heel wat plezieriger aanvoelde. Lange dijken brachten ons naar Oeverlanden Hollands Diep, een mooi stukje natuur. We lunchten hier bij de Spoorbrug, een verrassend object, grappig om daar tegen te komen. Gelukkig kwamen de Schotse Hooglanders niet mee lunchen, maar even later moesten we wel erg dicht langs ze af om de tocht voort te kunnen zetten. Na dit spannende stukje bereikten we de veilige haven van de Motte, waar wij omhoog kunnen klimmen maar Schotse Hooglanders niet. Die hadden overigens ook helemaal geen behoefte daaraan, zij graasden rustig verderop. We hopten van eilandje naar eilandje en kwamen zo bij de prachtige ophaalbrug bij Strijensas. Even later liepen we tussen de schapen over een dijk en voelden we ons als schapenhoeders. De schapen liepen als makke lammetjes voor ons uit. Na nog meer schapen en uitzicht over de Dordtse Kil naderden we 's Gravendeel. De bergschoenen zagen er vreselijk uit, dus die lieten we in het halletje van ons nieuwe onderkomen achter. We werden welkom geheten met koffie/ thee en zelfgemaakte boterkoek en om zes uur mochten we opnieuw aantreden, dit keer voor een prima diner. Wat een verwennerij!




's Gravendeel - Sliedrecht
Vanwege een peesblessure aan de rechterenkel lukte het Yvette niet om verder te lopen op de bergschoenen, maar de sportschoenen bleken een goede oplossing, dus kon de tocht voortgezet worden. Na de Kiltunnel doken we zo snel mogelijk de natuur weer in, door het Dordtse deel van de Biesbosch. Bij jachthaven Zuidhaven streken we neer op een bankje voor een lunch met uitzicht over de Nieuwe Merwede. Na de lunch was het tijd voor het allermooiste stuk van de dag: kronkelend door de mooie natuur langs de Nieuwe Merwede, tussen ontelbare knotwilgen, waarvan sommigen gesneuveld door de bevers. Rustig genietend op een bankje aan het water was het een bijzondere gewaarwording als het rustige water opeens met flink geraas ging golven en omhoog kwam. Bij Kop van 't Land was dit traject ten einde. We rustten er even, kijkend hoe het veer onze kant op voer. Over de Zeedijk gingen we richting Dordrecht. Vlakbij de Blauwe Brug rustten we nog even uit, luisterend naar een opa die zijn kleinkind met veel passie Rupsje Nooitgenoeg voorlas. De Blauwe Brug moesten we over en aan de andere kant mochten we nog over een mooi dijkje langs het Moldiep. We zagen daar een boom vol reigers. Uiteindelijk bereikten we de Baanhoekbrug. Aan de overkant van de Beneden Merwede was ons overnachtingsadres. Wij moesten echter eerst nog even richting Sliedrecht om een lunch te kopen voor de volgende dag. Bij de friettent onder de brug aten we, waarna we ons meldden op onze slaapplek. We werden ontvangen met koffie/thee en koek, kletsten een tijdje en werden toen de frisse kelder in geleid. Daar stond ons bed, met de elektrische dekens alvast aan.




Sliedrecht - Nieuw Lekkerland
Na een goede nacht, lekker warm tussen de donsveren, ontbeten we met onze gastheer en -vrouw. Met een goedgevulde maag en nog wat mee voor onderweg namen we afscheid en liepen we de dijk op naar de fietsbrug. Het Alblasserbos was snel doorkruist. Even later kwamen we er niet meer onderuit: we moesten het net bemeste veld op, dat gaf een flinke derrie aan de schoenen. We hadden evenwel een prachtig uitzicht op een voormalige molen, dus stonden we af en toe stil om rond te kijken. We bereikten de Alblas en hadden weer vaste grond onder de voeten. We liepen een tijd over een gezellig weggetje bij Oud-Alblas. Om in Kooiwijk te komen werden we over de Tiendweg geleid, een smal, modderig paadje tussen twee sloten in, met links en rechts knotwilgen, enorm mooi. We genoten van dit pad en in Kooiwijk van een kopje thee en koffie bij een rustpuntje. Richting Kinderdijk hadden we een soortgelijk pad. Af en toe glad door de modder, dus het was goed uitkijken en met beleid stappen. Maar wel erg de moeite waard! Toen de schoenen dachten dat ze het ergste gehad hadden bleken ze bij De Witte Brug over de reling te moeten klimmen om over de zompige kleigrond van een dijkje te gaan lopen. Bij Museummolen Blokweer ontdeden we de schoenen nog maar eens van de grootste modderklodders. We liepen nu langs de vele molens af tot aan het Erfgoedmuseum, waar we een soepje aten. Na een klein stukje langs de Lek mochten we nogmaals de natuur in, langs de Hoge Molen en de Lage Molen, om vervolgens in Nieuw Lekkerland uit te komen. Hier wachtten we op de bus naar Dordrecht, om van daaruit naar huis te reizen.




Nieuw Lekkerland - Schoonhoven
Vanmorgen stonden we om zes uur naast ons bed, om bijtijds naar Nieuw Lekkerland te kunnen reizen. Na een flinke trip met trein, metro en twee bussen stonden we om kwart over tien in Nieuw Lekkerland, klaar om de tocht te starten in een door nevelen gehuld landschap. De route vandaag ging over verschillende Tiendwegen, afgewisseld door een stukje Lekdijk. Bij de koffiemolen werden we vriendelijk binnengehaald, dus dronken we daar een kopje thee. Nu kwam de zon door, wat een vrolijke noot gaf aan deze mooie wandeling. Een eind voorbij Streefkerk genoten we op een bankje van onze lunch, met zicht op de weilanden en sloten. Na een vreemd blokje om, met een mooi stukje weide, waar een haas haastig wegsprong, volgden we weer de Tiendweg. We genoten volop van de vele vogels de hele dag: zwanen, waterhoentjes, meerkoeten, eenden, futen, reigers, scholeksters, een grutto met een jong.....Velen zaten te broeden, anderen zwommen of vlogen vrolijk rond.
We wandelden een stukje door Groot-Ammers en werden even later over een dijk geleid, tussen de schapen en lammetjes door. Bij Liesveld aten we een reepje en trokken we de truien uit om in t-shirt verder te gaan over alweer een Tiendweg, tot Nieuwpoort. Een stukje verder kwamen we aan de Lekdijk, waar het veer ons naar Schoonhoven bracht. We volgden de route door Schoonhoven tot aan de bushalte, waar we netjes op tijd aankwamen, om vier uur.




Schoonhoven - Oudewater
De trein bracht ons vanmorgen naar Utrecht, waar we met de bus verder gingen naar Schoonhoven. Bij de koffiepot stapten we uit, om onze route te vervolgen. Het was grijs en fris, maar droog. Prima weer om lekker door te stappen. Voor het eerste deel van de tocht hoefden we alleen maar de Vlist te volgen. Die leidde ons naar de molen van Bonrepas en verder naar de Koeneschans en Vlist. Prachtig kronkelde het riviertje door het landschap en we genoten volop. Bij het Doove Gat verlieten we de Vlist en werden we getrakteerd op een gevarieerd fluitconcert. Wat een vogelwalhalla! We sloegen rechtsaf en volgden, net als vorige week, weer een stuk Tiendweg. Grappend over de grutto (we kunnen hem toch hierheen fluiten, we willen er vandaag wel weer één zien) werden we op onze wenken bediend: er vloog er één over en die landde even verderop op een nat stuk land. Daar stonden we even flink van te genieten.
Bij Hekendorp staken we via de mooie Wilhelmina van Pruisenbrug de Hollandsche IJssel over en stapten zo de provincie Utrecht binnen. Nu hoefden we alleen nog deze rivier te volgen. Onderweg werden we een paar keer uitgenodigd tot een rust, aan de wandelaar wordt hier goed gedacht. Droog bereikten we Oudewater, waar we wat herinneringen ophaalden aan onze fietsvakantie naar Texel. Omdat de tocht niet zo lang was hadden we nog tijd om een bezoekje te brengen aan het touwmuseum, waar we weer wat wijzer werden en Yvette de klos was. Met een zelfgemaakt springtouw als beloning!




Oudewater - Woerden
Lekker op tijd waren we weer onderweg. Niet omdat de tocht zo lang was, maar omdat het 's middags zou regenen. Met een heerlijk zonnetje gingen we van start, door Oudewater en dan kilometerslang de Lange Linschoten volgend. We waren niet de enigen die op pad waren, we passeerden vele wandelaars, hardlopers, fietsers en wielrenners, allen genietend van deze heerlijke ochtend en de mooie omgeving. Er konden wat jacks en truitjes uit, zo warm werd het in de zon. Bij Landgoed Linschoten gingen we even van de verharde weg af. Die werd ingeruild voor een modderpad. Voorbij het landgoed bereikten we het asfalt weer en bekeken we een grote vis in de sloot.
We verlieten de Lange Linschoten om de Schapenlaan te volgen, die ons richting Woerden leidde. De Kromwijker wetering bood ons ook nog wat groen, tot vlak bij het oude stadje. We werden verwelkomd door de prachtige molen De Windhond, hoog boven de weg prijkend. We wandelden het oude vestingstadje in en bleven even staan bij het oude Stedehuys. Hier kwam een inwoner met veel Woerdense kennis aangelopen, die ons spontaan van een hoop interessante informatie over Woerden voorzag. Na dit oponthoud liepen we een extra ommetje door de Rijnstraat naar de haven en via de Torenwal terug naar het centrum. We passeerden kasteel Woerden en de Sint Bonaventurakerk op weg naar het station. De trein zouden we niet meer halen, dus hadden we nog een half uurtje over voor een ommetje door het Brediuspark. Een half uur later konden we tevreden de trein in stappen.




Woerden - Breukelen
Even na tien uur stonden we op deze koningsdag alweer op station Woerden. We sloegen meteen rechtsaf om de Oude Rijn te gaan volgen. Wat een prachtige omgeving weer! Bij de Kleinjansbrug verlieten we de Oude Rijn. Via Gerverskop ging de route verder in de richting van Kockengen. Onderweg daarheen lunchten we op een fijn bankje. In Kockengen werden we even herinnerd aan koningsdag, alhoewel het rondje rond de kerk lekker rustig was. Na de ophaalbrug sloegen we linksaf en liepen we het plaatsje meteen weer uit, wederom een water volgend. Hoogtepunt van al dat water was toch wel het voetveer, waarvoor we twee dames moesten storen, die op de vlonder zaten te picknicken... Tsja, niet zo handig, terwijl een paar meter verder een bankje stond. Ze maakten echter wat ruimte en zo konden wij het veer naar ons toe halen en vervolgens naar de overkant varen. Even later troffen we een prachtige molen. Bij de Dooijersluis klommen we even naar boven om van het uitzicht te genieten. De uitkijktoren De Grote Sniep, iets verderop, was helaas gesloten. We rusten daar even aan een picknicktafel. Het bleef heerlijk wandelweer, terwijl we doorliepen richting Nieuwer Ter Aa. We waren daar netjes op tijd voor de bus, maar die bleek niet te rijden op koningsdag. Na een korte rust liepen we daarom door, de volgende etappe volgend, tot het veer. Dat lieten we links liggen, om naar station Breukelen te wandelen, genietend van de geur en kleur van heel veel raapzaad.




Breukelen - Kortenhoef
Vergezeld van een stralende zon vertrokken we vanmorgen om tien uur uit Breukelen, op weg naar het veer. Dat lag keurig op ons te wachten en bracht ons in een paar minuten gratis naar de overkant van het Amsterdam Rijnkanaal. We liepen meteen door een groen gebied, langs Sterreschans, naar de Vecht. We namen even de tijd om fort Nieuwersluis te bekijken, om daarna verder te wandelen langs de Vecht. We passeerden de Cronenburgherbrug, waar een heleboel SUP boards met honden erop voorbij voeren. We kregen een stukje Loenen te zien en de mooie molen De Hoop. Bij Vreeland staken we de Vecht over, volgden deze een klein stukje teruguit, om daarna linksaf te slaan, het Loosdrechtse Plassengebied in. Zowel links als rechts keken we over het water. Links lag de Wijde Blik. We kregen honger en stopten bij een bankje midden in dit mooie gebied. Na de lunch was het nog niet gedaan met deze pracht. Een vogelkijkhut bood ons een extra wijds uitzicht. Steeds verder liepen we in oostelijke richting door het groen, met water aan alle kanten. Bij Kerkelanden kwamen we even in de bewoonde wereld, op een weg om precies te zijn. De drukte lieten we echter weer snel achter ons na het passeren van de Zuidersluis. Daar ging het weer het groen in , over het Oppad. Hier en daar hadden we af te rekenen met wat modder, maar dat mocht de pret niet drukken. We zochten een bankje om nog even uit te rusten, maar het enige bankje in dit gebeid was helaas bezet. Dus liepen we dapper door. Op de weg aangekomen sloegen we rechtsaf, naar Kortenhoef. We rustten vlak voor Kortenhoef even op een grote boomstam en even later op het bankje bij de bushalte.




Kortenhoef - Naardermeer
De laatste twee etappes wilden we aaneengesloten lopen, met een overnachting in Weesp. Een slaapplaats vinden bleek niet gemakkelijk en uiteindelijk vonden we een fijn plekje vlak bij molen De Onrust, een stuk voor Weesp. Daardoor werd de etappe van vandaag dus korter. Deze ging via de Ankeveensche Plassen en de Vecht naar fort Uitermeer, waar we lunchten op een bankje, met uitzicht op een meerkoetgezin. Via natuurgebied Naardermeer kwamen we al vroeg bij de molen aan. We liepen echter verder, naar Hakkelaarsbrug en Muiderberg. We vonden hier de Floriskei, die markeert waar Floris vermoord is. Over de dijk liepen we door naar Muiden, want het Muiderslot was ons doel voor vandaag. Na flink wat kilometers kwamen we daar aan en er was nog tijd om het kasteel te bezoeken. Dit slot was eerder het eindpunt van het Floris V pad, wat ons betreft een waardig eindpunt.
We liepen Muiden in voor een boodschapje (de lunch voor de volgende dag in de plaatselijke supermarkt) en stuitten toen op eethuys Graaf Floris V. Hier hoefden we geen seconde over na te denken, dit werd ons restaurant voor het avondeten. Floris was deze dag enorm aanwezig!
Na een heerlijk maaltje namen we de bus terug naar Hakkelaarsbrug, van waar het slechts een klein eindje was naar ons tuinhuisje met prachtig uitzicht, Weesp en Amsterdam ver weg op de achtergrond.




Naardermeer - Amsterdam
We waren vroeg op, maakten een ontbijtje klaar en vertrokken al om kwart over acht voor de laatste etappe. Het was weer heerlijk fris, maar zonnig weer, zoals de dag ervoor. Ideaal om te lopen. Via de uitwatering van het Naardermeer wandelden we naar de Vecht. We zagen vele vogels en hazen. De otters hielden zich verborgen voor ons. Na een stuk parallel aan de Vecht bereikten we Weesp, een mooi vestingstadje. We liepen er rustig doorheen. Voorbij het centrum passeerden we de prachtige molen 't Haantje. Via de Weesperbrug bereikten we Driemond, waar we even uitrustten op een bankje.
Nu volgden we een hele tijd de Stammerdijk tot we de A9 gepasseerd hadden en we het Diemerbos in mochten. Hier genoten we van nog een heerlijk stukje natuur. Via de Veeneikbrug staken we de Weesper trekvaart over en belandden in nog een stukje groen, de Bijlmerweide. Ook hier pauzeerden we even. Nu was het wel zo'n beetje gedaan met het groen. We volgden de trekvaart door Diemen en vonden een eind verder een bankje langs een fietspad, waar we konden lunchen. Na deze goede rust liepen we verder en even later bereikten we de Amstel. Deze volgden we tot midden in Amsterdam. om uiteindelijk, manouvrerend door alle drukte, uit te komen op de Dam, eindpunt van de tocht. Hier was het enorm druk op deze Hemelvaartsdag en van Floris was geen spoor te bekennen, dus liepen we door de massa in de Kalverstraat naar het station, om de trein terug naar huis te nemen.