Airbornepad
Na het afsluiten van het Grenslandpad besloten we meteen door te gaan met het Airbornepad, een tocht langs het oorlogsverleden van Lommel tot Arnhem.
Lommel- -Valkenswaard
In het weekend is het niet mogelijk om met de bus vanuit Nederland naar Lommel te komen, maar gelukkig konden we vervoer regelen en werden we 's morgens vroeg om half 9 netjes afgezet bij de St. Pietersbandenkerk. Het was koud, rond het vriespunt, dus het was zaak om vlot door te lopen om het warm te krijgen. In het centrum stonden we toch even stil en meteen kregen we van een vriendelijke Belg de vraag of we de weg wel wisten. We zeiden dat dat geen probleem was en dat we op weg waren naar Arnhem. Vrolijk gingen we door, de huizen achter ons latend op weg naar het kanaal. Daar troffen we wat oorlogsverleden in de vorm van bunkers en na 9 kilometers gingen we Den Brugwachter in voor onze eerste stempel en om ons met een warm drankje even op te warmen. Over Joe's Bridge liepen we via een mooi pad naar de grens, waar we bij het monument naar een oorlogsverhaal luisterden.In de vogelkijkhut even verderop stonden we zelf als verkenners op de uitkijk. Bij De familie Suykerbuyck was het tijd voor een bak soep en de tweede stempel. Koud hadden we het ondertussen niet meer. Nadat we een bezoek gebracht hadden aan het oorlogskerkhof doken we de Malpie in voor nog een prachtig stuk natuur. Om half 5 bereikten we de Markt in Valkenswaard, mooi op tijd voor de bus.
Valkenswaard - Eindhoven
De hele week werd voor deze zondag regen voorspeld, maar wij besloten 's morgens uit het raam te kijken en een beslissing te nemen. We zouden toch gaan, het zag er niet zo somber uit. In Valkenswaard begon het echter toch flink te miezeren, dus de regenbroeken gingen aan en de plu's werden opgestoken. Na Dommelen bereikten we de Herenboerderij De Bunker. We keken hier even rond en gingen toen verder naar bosherberg Harba Lorifa, waar we weer een stempel scoorden.
De regen nam af en toen we in Waalre aankwamen was het droog. In De Wolderse Wever aten we soep en kregen we weer een stempel. Toen we verder gingen kwam de zon door. Over mooie paden liepen we met een grote omweg naar het Gat van Waalre. In Eindhoven was er ook nog een ommetje om bij de Tongelreep uit te komen, waar we over een glibberig modderpaadje verder gingen, over het spoor van het Hertog Hendrikpad.Via de Genneper watermolen en de Dommel bereikten we het einddoel van vandaag: het bevrijdingsmonument op het stadhuisplein.
Eindhoven - Best
De zon scheen vanmorgen en dat zou ook zo blijven tot vroeg in de middag. We gingen op weg naar Best en genoten van het zonnetje.De Dommel stroomt prachtig door Eindhoven en uren kun je dat riviertje volgen zonder het idee te hebben dat je je in een stad bevindt. Heel snel ging het niet door het Dommeldal, want het was enorm modderig en soms moesten we een stukje terug omdat er geen doorkomen aan was. We lunchten heerlijk op een bankje in de zon, voordat we op de hoogte van Nederwetten waren. Bij Bokt aangekomen konden we weer eens stevig doorstappen tot de Sonse brug. Daar veranderde het weerbeeld: de lucht was helemaal dichtgetrokken en de wind stak op. We liepen vlug door nu, langs Zonhove Son weer uit. Het laatste stuk ging door het bos en de lucht werd weer wat vriendelijker. Het Joe Mann monument was vandaag ons einddoel, hier namen we de bus terug naar Eindhoven.
Best - Sint Oedenrode
Ondanks de regenvoorspelling besloten we vanmorgen toch te vertrekken naar Best. Bij de Wilhelminabrug gingen we weer van start, met een heel klein beetje nattigheid van boven, maar dat was met een paraplu goed af te weren. We liepen nogmals voorbij het Joe Mann monument en gingen daar het bos in. De route ging langs een ven en het duurde niet lang of we waren al bij het Joe Mann paviljoen voor een stempel. We trokken daar een jas uit, want het werd veel te warm met lopen. Even verder bezochten we het museum Bevrijdende Vleugels, dat speciaal in de kerstvakantie geopend was. We waanden ons even in de oorlog en betraden ook nog een dakota, waar we gelukkig niet uit hoefden te springen. Eenmaal veilig uit het museum lunchten we in 't Boshuys. Na de lunch was het zowaar even droog toen we verder liepen, maar dat was van korte duur. We doken het bos weer in en liepen nogmaals door een prachtig gebied en een groot ven. Aan de andere kant van het bos kwamen we bij de Paulushoef, een interessante en bijzondere plek. We bekeken even het museumpje en liepen toen verder langs de parachutes af de velden in. We waanden ons een parachutist die daar geland was en liepen over de velden naar Sint Oedenrode. Daar begon het serieus te regenen, maar het kasteel was er niet minder mooi om. We hadden wat moeite met de route, maar vonden uiteindelijk toch de oorlogsgraven alvorens we op de Corridor de bus terug namen.
Sint Oedenrode - Uden
Een stralende winterdag zou het vandaag worden en daar bleek geen woord van gelogen. Fris in de ochtend, maar gaandeweg hadden we minder bescherming tegen de kou nodig en werd zelfs de jas te warm. De route werd in Sint Oedenrode vlot opgepakt en van daar gingen we richting Eerde. De Eerdse molen stak prachtig af tegen de strak blauwe lucht. We bekeken het oorlogsmonument en gingen de molen in voor een stempel, een praatje en een "bevrijdingstasje" voor onderweg. Na dit leuke oponthoud volgden we het Duits lijntje, lunchten we in het zonnetje en kwamen we uiteindelijk in Veghel uit. De route liet zich vandaag niet al te gemakkelijk vinden, er ontbraken nogal wat markeringen, maar met boekje en GPS kwamen we er toch steeds weer uit. En zo kwamen we bij het Kangaroomonument in Veghel. Hierna liepen we een tijdje door Veghel. De witte ophaalbrug leidde ons uiteindelijk Veghel uit. Mariaheide passeerden we daarna, op weg naar Uden. Na nog een stukje Duits lijntje kwamen we in Uden aan, bij de abdij. De kerk van Uden was het eindpunt van onze tocht vandaag.
Uden - Grave
Op zaterdagochtend vertrokken we met de bus naar Uden, om vroeg te kunnen starten voor de komende 28 kilometers. Tijdens de rit hadden we een aangenaam gesprek met de buschauffeur, die ons in Uden koffie en een toiletbezoek aanbood. Dat laatste namen we aan, de koffie niet, want we wilden onmiddelijk van start. Ons eerste doel was de militaire begraafplaats, waarna we via een mooie groenstrook Uden verlieten en richting Zeeland gingen. De stempelpost was nog gesloten, maar in het dorp vonden we toch nog een alternatieve stempelplaats. In Zeeland, en verderop ook bij Reek, luisterden we naar de oorlogsverhalen. Daarna liepen we het laatste stuk naar Grave, terwijl de lucht steeds meer betrok en de wind opstak. Door het mooie vestingstadje liepen we naar de bushalte, waar de bus ons weer naar Uden zou brengen.
Grave - Mook
Na bijna twee maanden was er eindelijk weer een geschikte gelegenheid om onze tocht voort te zetten. Ter opfrissing stapten we vooraan in Grave uit, zodat we dit vestingstadje nog eens goed konden bekijken. We vervolgden onze route aan de andere kant van de Maas, met lange tijd zicht op Grave.Na een heel stuk open veld doken we bij de Sint Walrickkapel het bos in, een welkome afwisseling. We genoten vanaf het uitzichtpunt van de prachtige vennen om ons heen en liepen daarna verder naar Heumen. Bij de sluis trotseerden we een fikse wind. We liepen door Mook naar de oorlogsbegraafplaats en vervolgens de Mookerheide op richting station Molenhoek, eindpunt van deze dag.
Mook - Groesbeek
De Mookerheide smaakte naar meer en meteen de volgende dag keerden we weer terug naar Molenhoek om onze tocht te vervolgen. We klommen meteen omhoog de hei op, waar vandaan het uitzicht enorm was. We kwamen langs het imposante jachtslot en door de bossen liepen we naar herberg 't Zwaantje. Na het bos waren we op hoogte en viel ons blik al snel op de replica van het zweefvliegtuig. Over een winderige weg met mooi uitzicht togen we naar Groesbeek. Na onze lunch in de luwte van een bushokje liepen we de laatste kilometer naar het Vrijheidsmuseum, waar we de de rest van de middag verbleven.
Groesbeek - Nijmegen
We startten vandaag bij de ons ondertussen welbekende bushalte Oude Molen in Groesbeek. Hier en daar op onze tocht kwamen we het Pieterpad tegen. Via de Canadese begraafplaats en de Duivelsberg arriveerden we in Beek, waar we op een bankje de lunch nuttigden. Na Beek ging het recht tegen de stevige wind in op weg naar Nijmegen. Daar maakten we nog een lus over de berg en door het centrum. Het station was ons eindpunt.
Nijmegen - Driel
Het was een stralende dag waarop we 's morgens om 10 uur vertrokken vanaf station Nijmegen, op weg naar Driel. Veel water in en rond de Waal, wat een prachtig gezicht was. Aan de overkant van de Waal liepen we eerst nog een tijd langs het water en daarna over een landgoed richting Oosterhout. De wegen die in westelijke richting gingen vroegen een jasje meer dan de stukken naar het oosten. De wind was nog fris. Tussen 12 en 1 uur zochten we een bankje, maar tenslotte aten we onze lunch maar wandelend op. Een stuk verder vonden we eindelijk dat felbegeerde bankje en namen we toch maar eens een korte pauze na 15 kilometer lopen. We naderden nu snel Driel, waar we een stempel haalden in het café en de kerk bezochten voor een tentoonstelling over de Poolse parachutisten. Dicht bij Arnhem-Zuid verlieten we de route om de trein terug te nemen.
Driel - Oosterbeek
Het laatste deel van de tocht werd lang uitgesteld, maar nu besloten we er een weekendje van te maken om zo ons einddoel te bereiken.
De weersvoorspellingen waren niet zo goed, maar in Arnhem-Zuid stapten we om 11 uur de trein uit in de zon. We kozen voor de winterroute, zodat we met een fikse wind op kop over het klompenpad langs de Nederrijn liepen. Voor de buien wilden we het open stuk achter ons hebben liggen, dus al wandelend aten we een stuk meegenomen pompoentaart. De brug bracht ons aan de andere kant van het water en vanaf daar liepen we lekker beschut door het bos naar kasteel Doorwerth. Voor we daar waren maakten we een kort ommetje om even van het uitzicht te genieten vanaf de uitkijktoren.
Bij de oude acacia bij het kasteel aten we op een bankje nog een stuk pompoentaart. Wandelen is een heus feestje voor ons. Omdat het begon te regenen. dronken we wat op het overdekte buitenterras, maar we besloten al snel toch weer door te lopen. Met regenpak en paraplu gingen we even door een fiks buitje. In het bos waren we weer meer beschut en werd het ook weer wat droger. We genoten van de mooie natuur en de afwisseling. Zo kwamen we in de bewoonde wereld aan, bij de hervormde kerk van Oosterbeek. Een prachtig plekje.
Het was nog te vroeg om ons te melden op onze slaapplek, dus vervolgden we onze route nog even noordwaarts. Nu kletterde de regen er behoorlijk uit. Even verder draaiden we af richting centrum, om een restaurantje te boeken voor ons avondmaal.
Oosterbeek - Arnhem
We begonnen de tocht vandaag met een bezoek aan airbornemuseum Hartenstein. Na een interessant rondje door het museum en een heftige afsluiting in de kelder van het museum, waar je even midden in de oorlog belandde, waren we blij dat we met een vriendelijk zonnetje onze laatste etappe konden aanvangen. De natuur bracht ons naar de airbornebegraafplaats. Ook hardlopers brachten hier een bezoek aan de graven. Langs verschillende monumenten en herinneringsplekken kwamen we Arnhem in en we merkten dat de herinnering aan de oorlogstijd hier flink levend wordt gehouden. We stapten binnen bij Airborne at the bridge, waar we onze laatste stempel kregen. Met blik op de John Frostbrug hoorden we daar nog eenmaal de verhalen van toen.
Tenslotte liepen we naar de brug, onderweg verschillende oudstrijders ontmoetend die hun verhaal deden. Het airbornemonument op het airborneplein was een waardig eindpunt van een prachtige tocht van Lommel naar Arnhem.
