---

Het is alweer een tijdje geleden dat ik (Martijn) in de Alpen was geweest.
Een tijdje terug ontstond het idee om samen met Jules de bergen in te trekken.
Onze bestemming werd het grensgebied tussen Liechtenstein en Oostenrijk.

Feldkirch & Schellenberg
Na een lange heenreis gisteren, waarin we met 9 (voor Jules zelfs 11) verschillende treinen van Nederland naar Feldkirch reisden, beginnen we vandaag "rustig aan" met een wandeling door het dal.
Vanuit ons hotel in het Oostenrijkse Feldkirch lopen we in westelijke richting, door Nofels richting de grens met Liechtenstein. We bereiken het noordeljke drielandenpunt Oostenrijk - Liechtenstein - Zwitserland al bijtijds en lopen verder langs de Rijn naar Ruggell, waar we even uitrusten bij een Gasthof.
We lopen verder naar de ruïne Alt-Schellenberg en even later op onze wandeling komen we de ruïne Neu-Schellenberg tegen.
Door het bos boven een rotswand langs lopen we weer naar Oostenrijk, waar we nog een ommetje langs de ruïne Tosters maken.
Al met al is het toch een flinke wandeling geworden. Terug in Feldkirch trakteren we onszelf op een Italiaanse maaltijd.




Feldkirch - Gafadurahütte
De volgende dag beginnen we aan onze huttentocht. Het is de hele ochtend behoorlijk regenachtig.
We twijfelen een tijdje of we volgens origineel plan meteen vanuit Feldkirch vertrekken, of eerst een bus naar Nendeln of Planken nemen, zodat de wandeling wat minder lang wordt.
Uiteindelijk besluiten we toch het originele plan te volgen. Het wordt een vrij lange klim door een nat bos.
We lunchen bij de Amerlugalpe, lopen verder langs een aantal grenspalen en na nog een klimmetje lopen we via het Sarojasattel Liechtenstein weer binnen.
Het is nog 200 meter dalen naar de Gafadurahütte, onze eerste overnachting in een berghut.
Het is een vrij laag gelegen hut en we zijn de enige gasten.




Gafadurahütte - Gaflei
We vertrekken vandaag voor een berghut vrij laat, om half 9 en lopen eerst weer terug naar de Sarojasattel.
Hier moeten we kiezen of we de Drei Schwestern beklimmen, waar alpine-ervaring voor aanbevolen wordt, of dat we er omheen lopen.
We besluiten de Drei Schwestern gewoon te gaan proberen, en daar krijgen we zeker geen spijt van.
Ons pad loopt door een "gat in de rotsen" en verder op het pad moeten we 2 ladders beklimmen.
Na twee uurtjes lopen en klimmen staan we op de "hauptgipfel" van de drei schwestern.
We lopen verder over de bergkam via de Garsellakopf en Kuhgrat, waar het erg druk is met lunchende wandelaars.
Dan lopen we verder over de Fürstensteig, een mooi pad dat uit veel meer bruggetjes en afgronden bestaat dan we hadden verwacht.
We dalen af tot Gaflei, waar we na een uurtje wachten een bus nemen die ons naar Vaduz brengt.
Een overnachting hoger in de bergen ging hier namelijk niet lukken.
Daarom overnachten we in de Jugendherberge Schaan-Vaduz, wat een ouderwetse jeugdherbergervaring wordt met een snurkende Mexicaan op de slaapzaal.




Malbun - Pfälzerhütte
Vandaag reizen we met de bus weer een eindje de bergen in, nu naar het toeristische dorpje Malbun.
We besluiten daar niet met de kabelbaan verder omhoog te reizen, waar ik achteraf een beetje spijt van krijg.
In plaats daarvan lopen we omhoog door het al vrij warme landschap.
Het is een stevige klim tot aan de Augstenberg. Daar vandaan gaat het weer naar beneden tot aan de Pfälzerhütte.
We zijn wat vroeg om onze hüttenlager al te betrekken, dus laten we onze rugtassen achter en beklimmen met minimale bagage de Naafkopf, mijn belangrijkste doel van deze reis.
Een goede beslissing, want het zou de volgende dag een stuk slechter weer worden.
Nu genieten we van het uitzicht en het mooie weer, voor we weer afdalen naar de Pfälzerhütte.
Hier overnachten wat meer mensen, maar nog steeds hebben we een privékamer met voor een hüttenlager bijzonder riante bedden.




Pfälzerhütte - Triesenberg & Buchs
De Hüttenwirt had ons gisteravond sterk afgeraden vandaag en vooral de dag er na verder te wandelen.
Jammer, want eigenlijk wilden we verder lopen via nog twee hutten naar het plaatsje Brand.
We besluiten uiteindelijk toch maar voor de veilige optie te gaan en beginnen dus al bijtijds aan de afdaling.
We lopen niet terug naar Malbun, maar naar het iets lager gelegen Steg.
Het regent wat, maar het weer is nog niet extreem te noemen, dus lopen we nog een eindje verder.
Door de oude tunnel die dit dal met het andere dal verbond bereiken we Rizlina, waar we de bus terug naar Vaduz nemen.
Vaduz is niet zo interessant, dus lopen we weer naar Schaan.
Na een pauze met kaffee met kuchen hebben we nieuwe energie en we besluiten naar het Zwitserse Buchs te lopen, waar we wat rondlopen.
Met de trein reizen we dan terug naar Feldkirch, waar we weer twee nachten geboekt hebben in hetzelfde hotel als de eerste twee nachten, direct naast het station.
Alsof we nog niet genoeg gewandeld hebben maken we nog een avondwandeling naar de Boedistische stupa.




Nog een dag in Feldkirch
Volgens de originele planning zouden we vandaag door de bergen lopen, maar het lijkt een verstandig besluit geweest te zijn daar van af te zien.
Het regent de hele ochtend flink door. We vertrekken pas rond 11 uur, als het wat droger lijkt te worden.
We wandelen vandaag naar het Wildpark, dat bij Feldkirch op een heuvel ligt en gratis toegankelijk is.
Aan het einde van de middag lopen we naar de Schattenburg, die we willen bezoeken, net als er weer een stevige bui valt. We zijn niet de enige toeristen met dat plan.
Terug op de hotelkamer besluiten we dat we ook in de Schattenburg willen eten, er zit namelijk een restaurant op de benedenverdieping. Daar eten we schnitzel.
Tot slot maken we nog een avondwandelingetje over de Margaretenkopf, één van de heuvels rond Feldkirch die we nog niet beklommen hadden.




Feldkirch - Brand
Vandaag zouden we vanuit de bergen naar het plaatsje Brand lopen.
Daar willen we nog steeds heen reizen, maar dan op een andere manier.
We beginnen met een wandeling vanuit Feldkirch langs de Ill naar Frastanz en Nenzing.
Vanaf Nenzing nemen we de trein naar Bludenz en daar een bus naar Brand.
We slapen in een wellnesshotel en Jules maakt goed gebruik van de mogelijkheden die het hotel te bieden heeft.
's Avonds lopen we naar de Kesselfall, die best de moeite waard is.
Terug in het dorp is de lokale muziekvereniging aan het spelen en wordt er ook een stukje op alpenhoorns gespeeld.




Brand - Bludenz
We beginnen vandaag met de Kellenegg klettersteig. We kunnen onze bagage mooi in het hotel laten en lopen naar het begin.
Het is de eerste klettersteig voor Jules en het is meteen best een serieuze, al wordt hij bestemepeld als "geschikt voor beginners"
De Klettersteig is weliswaar niet zo lang, maar wel recht omhoog en erg "luftig"
Na deze ervaring lopen we terug naar het hotel en dan volgens originele planning verder.
We lopen vanuit Brand naar Bürserberg en verder door de Bürserschlucht naar Bludenz, waar we een hotel geboekt hebben voor de laatste twee nachten.
's Avonds gaan we uit eten met Steffie en Tom, die hier toevallig ook in de buurt op vakantie zijn, om de verjaardag van papa een beetje te vieren.




Sankt Anton & Hohenems
Vandaag staat er nog een klettersteig op het programma, in het nabijgelegen dorpje Sankt Anton, waar we met de trein heen reizen.
Hoewel Jules gisteren nog twijfelde klimt hij toch weer mee. Deze klettersteig is wat langer, maar is ook mooier. Aan het begin klim je direct langs de waterval omhoog.
Halverwege kun je over een kabelbrug de waterval twee keer oversteken, maar dat laten we aan ons voorbij gaan.
Terug bij het station reizen we naar Schruns, waar ik graag eens rond wilde lopen.
Na een tijdje hebben we het wel gezien en dan stappen we weer een trein in zonder duidelijk doel.
Onze gastenkaart is geldig in de trein in heel Vorarlberg, dus reizen we Bludenz en Feldkirch voorbij en stappen pas in Hohenems uit.
We hadden ons voorgenomen geen bergen meer te beklimmen, maar in Hohenems bevindt zich de Burgruine Alt-Ems bovenop een berg, dus beklimmen we de berg.
Het uitzicht is de moeite waard en de ruïne is interessant en groot.
Aan het einde van de middag reizen we terug naar Bludenz, waar we nog één nacht slapen.
De dag er na reizen we terug naar Nederland, nu met een rechtstreekse trein van Bludenz naar Köln, dus (in ieder geval tot Köln) een stuk comfortabeler dan de heenweg.